Morgunn - 01.12.1934, Blaðsíða 30

156
MORGUNN
nær. Þegar hún vaknaði, vissi hún ekkert um það, sem
hún hafði sagt eða gert í svefninum.
Erskine lítur ekki svo á, sem hún hafi verið í nein-
um dáleiðslusvefni þetta skiptið, enda hafði hann ekki
reynt að koma neinu inn hjá henni. Hann heldur auð-
sjáanlega, að þetta hafi verið miðilssvefn, enda virðist
enginn vafi geta á því leikið.
Hann furðaði sig ákaflega mikið á þessum fyrir-
brigðum, sem sérstaklega snertu spíritismann, þessum
fjandskap gegn honum og verki hans, sem eg hefi skýrt
frá. En hann virðist hafa haft litla eða enga reynslu af
spíritistiskum fyrirbrigðum, þó að hann sé spíritisman-
um einkar góðviljaður. Eg held, að þeir, sem þá reynslu
hafa, furði sig,ekki eins mikið á þessu. Margir jarðnesk-
ir menn hafa verið dáleiðslunni mjög andvígir, og sumir
eru það sjálfsagt enn. Þá er ekki nema eðlilegt, sam-
kvæmt margfaldri reynslu, sem fengist hefir, að sumir
framliðnir séu það líka. Að hinu leytinu var framliðni
læknirinn, sem eg hefi minst á, á Erskin.es bandi. Keynsl-
an hefir sýnt, að það er ekki síður skoðanamunur með
framliðnum mönnum en jarðneskum.
Erskine lék afarmikið hugur á, að reyna að rann-
saka annan heim með dáleiðslunni. í því skyni svæfði
hann einu sinni piltinn, sem elt hafði föður sinn, eins
og eg hefi skýrt frá áður. Þegar pilturinn var kominn
í fastan svefn, sagði Erskine við hann: „Farðu inn á
næsta sviðið, þar sem framliðnir menn eru, og segðu
mér frá öllu, sem þú sér“.
Nú varð alger þögn hér um bil 8 mínútur, og þá
virtist pilturinn komast í háa rifrildi við einhvern. Hann
talaði svo ótt, að varla var unt að heyra, hvað hann sagði.
Hann virtist vera að deila við .einhvern, sem ekki
vildi návist hans, því að þessa setningu heyrði Erskine:
,,Eg hefi eins mikinn rétt hér eins og þú“, og svo hélt
rifrildið áfram. Auðvitað heyrðist aðeins rödd piltsins,.
en enginn vafi lék á því, hvert umræðuefnið var.