Morgunn - 01.12.1934, Qupperneq 98

224
MORGUNN
að taka nokkuð til greina, eða þá jafn fávísleg áfergja
í að gleypa alt. En það er þetta, sem hefir valdið því,
sem nefnt er ,,spiritismi“, svo miklu tjóni, jafnvel þegar
í hlut átti fólk, sem bjó y-fir gáfum og einlægni, sem ann-
ars fer alls ekki ávalt saman.
Vér förum nú, eins og litli vinur vor gerði, að veita
athygli hinum ytri einkennum astral-svæðisins: astral-
staðháttum og landslagi; astral-gróðri og dýralífi; astral-
himni og helvíti, á sviði, sem er fyrst og fremst hugrænt;
þar sem tilætlun er alt, en framlcvæmdir í raun og veru
ekkert. Þar sem hugurinn eða hugsunin hefir betri áhrif
á astral-eterinn, sem oss er tjáð að sé annar en vor,
óendanlega fíngerðari.
Eg hefi getið þess, að astral-svæðið sé nákvæmlega
af sömu stærð og lögun eins og jörð vor, þó ekki væri
fyrir aðra sök en þá, að það samlagast alveg jörðunni.
Eg er sjálfur ekkisammála þeim, sem líta á það sem hóp
af sviðum eða ,,beltum“ með sameiginlegum miðdepli,
og liggi beltin hvert ofan á öðru umhverfis jörð vora,
þótt vitaskuld megi líta á það þessum augum og nota
megi eins vel þessa líkingu og hverja aðra.
Eg held að það hafi sjö — (það er þessi dular-
fulla tala, sem tengir saman alheiminn — og hver veit
nema til séu aðrir alheimar!) — svið eða belti, eins og
eg hefi áður sagt, en að þau séu öll samlöguð jörðinni.
Þau eru frekar ,,ástæður“ en ,,staðir“. Þau hafa „vídd-
ir“ að því leyti að þau eru samstæða jarðarinnar og
nákvæmlega jafnstór, ef annars er Unt að fcal'a um
„stærð“ þess, sem í eðli sínu er rúmlaust. En þarna er
enginn „tími“. Eg endurtek þetta af ásettu ráði, því
að öðrum kosti er óhugsandi að hægt sé að fá sannan
skilning á astral-svæðinu, sem vér eigum sjálf svo
bráðlega að dvelja á.
Það þarf ekki nema lítinn vott þess eiginleika, sem
sjaldgæfastur er allra — ímyndunaraflsins — til þess
að sjá ljóst magnleysi trúarlegra hugmynda vorra og