Morgunn - 01.06.1936, Blaðsíða 28

22
M 0 R G U N N
Dularfullur atburður á heimili
mínu.
Eftir síra Jakob Jónsson.
I Guðmundar sögu Arasonar eftir Arngrím ábóta er
eftirfarandi frásögn:
„í fimta stað kemr enn síra Guðmundr til sjúks
manns, er um langa tíma hafði í rekkju legit, ok sem
hann hefir borit yfir hann vígt vatn eftir vana, fellr hann
fram til bænar á pallinn, millum sængrinnar ok eins
klerks, er honum tilheyrir, svá at í fyrstu hafði klerkr-
inn sýnan þunga af annarri öxlinni. Nú sem hann hef-
ir beðizt fyrir um stund, rennr yfir hann þungi sem
hann sofnaði, ok nú í stað skilr klerkrinn, at sá líkams
þungi er í brott borinn, sem fyrr hafði hann kent í
þeirra samkvámu. Eftir þrjár stundir vaknar hann sætt
ok hógliga. Klerkrinn spyr þá: síra minn, segir hann,
hver grein mun til þess, er ek kenda eigi þunga af þér
síðan höfginn leið yfir þik. Hann svarar: „Drottinn várr
vinnr þat er hann vill; hans nafn sé blezat um veraldir!"
Ei fær klerkrinn meira hér um. Þessir hlutir gjörðust á
einn laugardag; líða nú tímar, þar til at fréttist, at á
vestanverðu landinu fór einn bóndi dagstætt at sækja
tíðir, ok því næst skrefar at honum einn fjandi í flagð-
konumynd, ok vill bægja honum til fjalls brott af veg-
inum. Hann mæðist brátt í umfangi við þann úvin, svá
at hann þykkist at þrotum kominn; fær síðan hinn bezta
veg síns vandkvæðis, kallar með háreysti á góða Guð-
mund prest Arason; ok án dvöl kemr maðr í svartri
kápu með vatn ok stökkvir millum hans ok fjallkonunnar.
Flýr þegar úvinrinn, en kápumaðr tekr vald yfir bónda
ok fylgir honum alt til bæjar; kendi bóndi berliga sinn