Morgunn - 01.06.1936, Blaðsíða 106

100
MORGUNN
móðir mín þurfti að fá mann af öðrum bæ sér til aðstoð-
ar þessa nótt. Um morguninn þennan dag, þ. 10. marz
þ. á., kom formaður sá, er faðir minn var ráðinn háseti
hjá, til þess að kalla föður minn til róðrar. Hét hann
Stefán og bjó á Mið-Skála undir Vestur-Eyjafjöllum. Fað-
ir minn hafði sagt Stefáni að hann treysti sér ekki með
nokkuru móti til að fara til sjávar, eða að klæða sig þenn-
an dag. „Það gerir ekkert til“, hafði Stefán sagt, „ef guð
gefur okkur í soðið, Brynjólfur minn, þá fær þú eitthvað
líka“; að svo mæltu fór hann.
Það reyndist samt ómögulegt fyrir móður mína að
koma í veg fyrir það, að faðir minn klæddi sig og færi
þegar suður í sand. Hann kom það snemma til sjávar, að
hann koinst upp í skipið um leið og því var ýtt á flot. Þeir
fiskuðu vel um daginn og komu að landi rétt eftir hádeg-
ið. Losuðu þeir skipið í mesta flýti og ætluðu þegar að
taka annan róður, en þá vildi svo til, að faðir minn lendir
í sjóinn og undir skipið, en við það fékk hann svo mikið
högg á höfuðið, að gat kom á höfuðkúpuna, en þeir hættu
þegar við róðurinn.
Snemma næsta morgun, þann 11. marz, vöknuðu
gömlu hjónin, er eg var hjá, og eg við það að guðað er á
gluggann og vorum við öll sannfærð um það, að sá, er
það gerði, væri enginn annar en faðir minn, því að við
vorum öll viss um það, að þetta var málrómur föður míns.
Guðmundur fór þegar til dyra og gaf sér ekki tíma til þess
að klæða sig til fulls, en hann varð ekki var við að nokk-
ur væri kominn. Gekk hann kring um bæinn og varð
einkis manns var. Hann kom því næst inn, sýnilega all
áhyggjufullur, settist á rúmið sitt og lauk við að klæða
sig. Hjónin töluðu eitthvað meira um þetta sín á milli,
mér var auðsjáanlega ekki ætlað að heyra það, enda heyrði
eg það ekki, hvað þeim fór á milli. Eg heyrði aðeir.s að
Guðmundur sagði við konu sína, „að þetta boðaði eitt-
hvað, það hefði sér aldrei brugðist, er eitthvað þessu líkt
hefði komið fyrir sig“.