Morgunn - 01.06.1936, Blaðsíða 54

48
MORGUNN
þér skilja. Og — það væri gott ef maðurinn legði meira
kapp á að lifa bænarlífi“. Þetta segir Imperator og líkar
eru yfirleitt hvatningarnar til vor frá æðri sviðum, og oft
frambera þeir sjálfir heitar og háleitar bænir. Einn þeirra
segir: Bænin upplyftir ætíð andanum, hvort sem hann er
hér í holdinu eða kominn út yfir holdið. Lyftir ætíð and-
anum út yfir yfirstandandi áhyggjur hans og vandkvæði.
Hún umvefur hann nýju og guðlegu lífslofti og dregur
að sér hærri og máttugri, helgari og fullkomnari vits-
munaverur. Fyrir nálægð þessara vitsmunavera hlýtur
hinn biðjandi andi blessun o. s. frv. mörg önnur þessu lík
og fögur ummæli.
Á fyrsta fundi samstarfsins milli presta og spíritista
sem var eins og vígslufundur félagsins 24. júní í Grotian
Hall í Lundúnum hélt ungfrú Estelle Stead erindi og hafði
fyrir umtalsefni þetta 4. atriði í samvinnugrundvellinum
og nefndi erindið: Men of the Morning Prayer, þ. e. menn,
sem biðja morgunbæn. Ræða hennar var andrík og fögur
og mundi þess verð að heyra hana alla, en það yrði of
langt mál. Aðaláherzluna leggur hún á, að vér skulum árla
hvern morgun vera einir með guði í bæn, til þess áður en
vér hittum aðra menn að búa oss undir að umgangast þá,
er með oss lifa. Og á sama hátt og með morgunbæninni
þurfum vér að búa oss undir samfélagið við þá, sem lifa
á öðru tilverustigi. Vér höfum samband við þá, sem kall-
aðir eru dánir; það samband er gagnkvæmur kærleikur
þeirra hvorra til annara. Vér getum verið til blessunar
fyrir þá, sem eru komnir yfir og getum á móti tekið við
huggun frá þeim. Vér gerum rétt að biðja fyrir hinum
dánu; þeir eru enn lifandi og þurfa vor með.
Það má telja stórmerkan atburð að þetta samstarf er
nú hafið, þótt enn sé í smáum stíl, en mjór er mikils vísir
og vart má annað hugsa, en að upp af því spretti vaxandi
samstarf og útbreiðsla fyrir spíritismann, því að eftir því