Morgunn - 01.06.1936, Blaðsíða 16
10
MORGUNN
drepandi fyrir trú manna, þó að það komi upp úr kaf-
inu, að mennirnir hafi utan kirkjunnar eða á undan
henni fundið einhver brot af sannleikanum.
Maðurinn mundi með þessum hætti fá þekkingar-
skilyrðin til þess að verða trúaður maður. Hvort hann
yrði það, skal eg ekkert um segja; því að trúin er meira
en þekking og viðurkenning staðreynda, hve mikilvægar
sem þær kunna að vera. En vitsmuna-viðhorf mannsins
til trúarbragðanna mundi verða annað eftir en áður.
Með þessu hefi eg viljað taka fram afstöðu spiritism-
ans til trúarbragðanna, eins og hún kemur mér fyrir sjón-
ir. Eg veit það vel, að margir gera meiri kröfur fyrir
hans hönd, telja miklu meira í honum fólgið. Eg deili ekki
á þá. En eg læt þess getið, sem mér hefir skilist og eg
hefi komið auga á.
Eg get hugsað mér, að einhverjir búist við því, að
eg minnist á afstöðu spiritismans til þeirrar einstæðu og
háleitu persónu, sem hefir verið þungamiðja kristinnar
trúar um 1900 ár, Jesú frá Nazaret. Til þess að fara ekki,
eða sem minst, fram úr þeim tíma, sem mér er úthlutað-
ur, verð eg að láta mér nægja að benda á það, að því efni
hefi eg gert nokkur skil í bók, sem eg gaf út fyrir 17 ár-
um og heitir „Trú og sannanir“.
En áður en eg hætti, finst mér í þessu sambandi rétt
að geta um atvik, sem kom fyrir mig fyrir fáum vikum,
af því að svo margir menn, sem mikið hafa verið á sam-
bandsfundum, hafa líka sögu að segja. Eg var að tala við
framliðinn mann, sem virtist tiltölulega langt kominn á
þroskabrautinni. Hann talaði af vörum þroskaðs miðils,
sem hefir komið með mikinn fjölda af sönnunum, svo að
eg tók hann gildan. Hann leyfði mér að leggja fyrir sig
spurningar um annað líf, og eg spurði hann, hvort menn
yrðu, þar sem hann er nú, beinlínis varir við Jesúm Krist.
Hann svaraði því, að framan af eftir komuna inn í ann-
an heim yrðu menn hans ekki varir beint, heldur að eins