Morgunn - 01.06.1936, Blaðsíða 107
M ORGUNN
101
Fyrir hádegi þennan sama dag (11. marz) kom mað-
ur til þess að láta húsbónda minn vita, hvernig komið
væri, átti hann einnig að segja mér frá láti föður míns og
gerði hann það líka. Eg fór þá samstundis heim til móð-
ur minnar og var hjá henni til 11. maí þ. á.
Eg geri ráð fyrir því nú, í ljósi þess skilnings, er eg
hefi öðlast á eilífðarmálunum, að þetta einkennilega at-
vik, er við öll heyrðum guðað á gluggann og vorum sann-
færð um það, að þar væri faðir minn kominn, beri að
skilja sem ákveðna tilraun af hans hálfu til þess að færa
okkur vitneskju um það, er hann sjálfur hafði öðlast fulla
vitneskju á, þ. e. persónulegu framhaldslífi sínu, og með
þessu hafi hann verið að leitast við að nema á brott sár-
asta saknaðartómleikann úr hugum eftirlifandi ástvina
sinna, en þá var ekki neinni verulegri þekkingu til að
dreifa hjá almenningi í þessum efnum, og eg var þá svo
ungur, að mér var ekki unt að koma auga á perlu eilífð-
arvissunnar, er virðist fólgin í þessari fáorðu en alkunnu
setningu, sagðri af þeim, er hafði öðlast fyllri þekkingu
og skilning á lögmálum lífs og dauða, og enginn virtist
vera sá, er væri fær um að vekja athygli einmana sakn-
andi litla drengsins á hinni áðurnefndu perlu eilífðar-
sannleikans, og þó að einhver kynni að hafa gert það, þá
hefði máske sannanagildi hennar reynst honum eða öðr-
um ófullnægjandi sönnun í öllu því moldviðri renging-
anna, sem þyrlað hefir verið upp gegn sönnunum þeim,
er undanfarnir vinir vorir hafa verið að færa oss.
En þrátt fyrir það, þó að eg fengi ekki eða réttara
sagt fyndi ekki fullnægjandi svör við spurningunum
uæstu árin, þá kom þó ýmislegt einkennilegt fyrir mig
öðru hverju, ýmislegt, sem eg gat eklci gert mér grein
fyrir eða fundið skýringu á, t. d. það, að einatt vaknaði
eg um nætur við það, að kallað var á mig með nafni. Eg
var æfinlega sannfærður um að eg þekti málróm þeirra,
er kölluðu til mín á þennan hátt, svo sannfærður, að eg
fór tafarlaust á fætur til þess að sinna þeim, er eg hugði