Morgunn - 01.06.1936, Blaðsíða 115

MORGUNN
109
Tner dagur sá nokkuð minnisstæður, vegna þess er þá
kom fyrir mig, hinnar einkennilegu og óvæntu heimsókn-
ar» er eg hlaut af konu þeirri, er virtist koma til þess að
Þakka fyrir sig.
Að loknum vökuskiftum kl. 12 á miðnætti, eða að
^völdi þess 29. þ. m. gekk eg til hvílu og átti svefntíma til
kl. 4 að morgni þess 30. Eg vaknaði af svefni við það, að
kona stóð við rúmið mitt og hélt í höndina á mér. Eg
varð forviða. Hvernig stóð á þessu? Var mig að dreyma
eða hvað? Eg var fyllilega sannfærður um að eg var vak-
andi, eg sá að eg var í rúmi mínu í skipinu, um það var
ekki að villast, en hvernig stóð á nærveru konu þessarar
a þessum stað? Það var mér óskiljanleg ráðgáta í bili.
Hún hélt stöðugt í hönd mína, mér þótti kynlegast, að
hönd hennar var einkennilega köld. Mér gekk hálfilla að
atta mig á þessu, eg bilti mér í rúminu, hreyfði mig og
btaðist um, en það breytti ekki neinu, eg sá hana jafn-
skýrt og greinilega fyrir því og altaf stóð hún við rúmið
ttntt og hélt í höndina á mér. Eg ætlaði nú að ávarpa
hana, en það var mér ómögulegt. Hún varð þá fyrri til
°g segir: „Vertu blessaður og sæll, Sighvatur, eg þakka
bér fyrir alt gott“. 1 sama bili slepti hún hendinni á mér
°& fór, hún gekk hægt og stillilega út úr klefanum og
fram í lítinn gang eða anddyri, er eins vel mætti nefna
bað, 0g hélt upp stigann. En þegar hún steig út á þilfar-
|b» hvarf hún sjónum mínum. Eg leit þegar á klukkuna,
un var 20 mínútur gengin í f jögur. Eg sá að það var til-
??angslaust fyrir mig að ætla mér að fara að sofa aftur,
9Vl að klukkan 4 átti eg að vera kominn á fætur. Eg
ogsaði um þetta fram og aftur, og gat ekki skilið, hvern-
á þessu einkennilega atviki stæði; mér fanst samt rétt
a® skrifa það í vasabókina mína og gerði það.
Þegar eg fór að heiman var kona þessi heilbrigð og
eS hafði því ekki neina ástæðu til þess að ætla að hún
^®ri á förum eða að hún væri farin úr þessum heimi. En
pegar eg kom heim var hún dáin og grafin. Eg fekk að