Morgunn - 01.06.1936, Blaðsíða 127

M 0 R G U N N
121
frú Guðrún Guðmundsdóttir og Sessilíus Sæmundsson hafa
verið dæmd í sekt fyrir það, að leitast við að lækna sjúkl-
inga, sem þeim hefir vafalaust oft tekist. Það er ekki fyr-
H’ætlun mín, að fara að svara öllum þeim atriðum, sem í
bessum greinabálki standa. Þar er svo margt, sem mér
kemur ekkert við, og ekki kemur heldur við því málefni,
sem um er deilt. Eg geri jafnvel ekki ráð fyrir því, að eg
svari hér öllum þeim atriðum, sem þörf kynni að vera að
svara, enda vandalaust að svara. Morgunn var ekki stofn-
aður til þess að þar yrði haldið uppi stælum, allra-sízt við
t>á menn, sem ekki bera skynbragð á þau efni, sem tíma-
ntið fjallar einkum um. En fáein atriði skal hér minst á.
Landlæknir leggur mikla áherzlu á það, að
■ .... salrænar lækningar seu alls ekki bannað-
aöar me« lögum. ar með lögum her á landi, og hann leggur
mér það út til mikilla lýta, að eg hafi talað
í þá átt. Eg skil það vel, að landlækni sé ant um að telja
Wönnum trú um þetta. Það kynni að mælast misjafnlega
fyrir hjá einhverjum,að í kristnu landi sé það beint bannað
með lögum að gera tilraunir til sams konar lækninga einsog
Jesús frá Nazaret lagði stund á og benti lærisveinum sín-
um á að iðka. En mig grunar, að lesendur landlæknis reyn-
ist ekki allir svo auðtrúa, hugsanasljóir og grunnfærir sem
hann virðist gera ráð fyrir. Engum er bannað að fremja
sálrænar lækningar, segir landlæknir. En það verður að fá
til þess lækningaleyfi. Músunum er svo sem innan handar
að forðast köttinn. Þær þurfa ekki annað en að hengja á
hann bjöllu! Ætli það yrði ekki álíka torsótt um lækn-
ingaleyfið fyrir sálrænu lækningamennina eins og þetta
úrræði músanna?
Kuki:«“ Landlæknir mundi verða maðurinn, sem í
raun og veru veitti þetta leyfi eða synjaði
um það. Hann hefir sjálfur gefið mönnum allljósa bend-
ingu um það, hvernig hann mundi taka þeirri málaleitan.
Hann nefnir hinar sálrænu lækningar aldrei annað en
>,kukl“ í greinum sínum. Nú er mér ekki með öllu ljóst,