Morgunn - 01.06.1936, Blaðsíða 63
MORGUNN
57
b. 5 þúsund bækur, stórar og smáar, sem fjalla um spírit-
ísmann. Það er undarlegt, að aðrir eins menn og Crookes,
Flammarion, Alfred Russel Wallace, Kardec, Sir Oliver
Lodge og Sir William Barrett, — svo að fáir einir séu
nefndir, — skuli hafa tekið þessi „loðnu“, „innantómu“
°g „heimskulegu“ skeyti gild sem góðar sannanir fyrir
fi’amhalds-tilveru þeirra, sem hafa sent þau. —
Hr. Joad hefir ekki rannsakað eða kynt sér miðils-
gáfuna nægilega. Það er til tvennskonar miðilsgáfa, —
hin beina miðilsgáfa þeirra manna, sem vita, að þeir taka
á móti skeytum með ósjálfráðri skrift, í sambandsástandi,
með heyrn eða sjón, — og hin óbeina miðilsgáfa, sem all-
ur heimurinn er gegnsýrður af. Hefir hr. Joad hugsað
svo mikið sem tíu mínútur um yfirskyggingu þá og inn-
blástur, sem ekki aðeins hinir miklu trúmenn, heldur einn-
hin miklu skáld verða fyrir, t. d. Dante, Goethe, Tenny-
son og Shelley?
Hr. Joad kom með eina mjög skemtilega kenningu,
°g er eg hefi minzt lítillega á hana, mun eg láta hr. Joad
eiga sig. Það er kenningin um „hinn sálræna eðlisþátt“.
Hann segir: „Við vitum, hvað verður um líkamann eftir
^auðann; hann verður að ormum“ (ekki altaf!), „en við
vitum ekki, hvað verður um hinn sálræna eðlisþátt“
(þetta virðist eiga að vera fínna nafn, heldur en „sál“ eða
»andi“!), „og það getur vel verið, að hann lifi um tíma
°g haldi sínum gamla hæfileika til að komast í samband
við líkama og mynda þannig hug. Er því ekki hugsanlegt,
að hinn sálræni þáttur dáinnar persónu komist í samband
við hinn tóma og yfirgefna líkama miðilsins og myndi
með því móti hug (eða persónu) um stundarsalcir?“ •—
Og þetta er útskýringin á miðilsgáfunni! Hinn „sálræni
eðlisþáttur“ nýdáins manns á um stundarsakir að geta
blandast við huga miðilsins, og því fær maður (á sam-
bandsfundum) óljóst mas, en þessi „sálræni eðlisþáttur“
eyðist síðan og hverfur! Þessi skrítna kenning minnir