Morgunn - 01.12.1939, Side 58

184
M 0 R G U N N
—og meira en í f jarsýn—því að það lögmál, sem gildir fyrir
sjónina að sjá hlutina í ákveðinni afstöðu, var ekki lengur
til fyrir mér. Ég þurfti ekki annað en að beina sjón minni
að hverju einstöku skipi, þá gat ég séð það og allt sem á
því var — andlit skipshafnarinnar, fágaða látúnsmuni,
upphringaða kaðla og annan útbúnað á þilfarinu — gat
séð það eins skýrt eins og ég sjálf stæði á þilfarinu. Og
jafnvel meira en það — ég gat horft gegnum þiljurnar á
stóru hafskipi og séð alla aðalhluti þess, hinar undursam-
legu vélar og kyndarana nakta niður að mitti moka elds-
neytinu á eldana.
Leiðtogi hefir sagt mér, að englarnir þurfi ekki annað
en að beina hugsun sinni að einhverjum stað á jörðinni,
þá geti þeir á sömu stundu séð hann eins og þeir væru þar
í raun og veru. Þeir geta heyrt hvað þeir menn segja, sem
eru þar. Þeir geta lesið hugsanir þeirra, sem stundum eru
mjög á annan veg en það, sem orð þeirra láta í ljósi, og
frá sínum háu sviðum geta þeir með eldingarhraða, eins og
leiftra til barna jarðarinnar hugskeytum, sem festast í
hugum þeirra, ef þau eru rétt samstillt til móttöku, eins og
viðtökutækið endurtekur þráðlaus rafskeyti, þegar það er
stillt á rétta bylgjulengd.
Það sem hreif mig mest í Himnagarðinum, fyrir utan
hina töfrandi fegurð, eins og áður í aldingarði himnaríkis,
var það, að þar var alls ekkert sem benti á hrörnun. Þar
var engin fallin lauf að sjá, engin bliknuð blóm, engin
visnuð grasblöð. Jafnvel fyrir jurtagróðurinn á þessum
sæluríku sviðum virtist sem dauðinn væri óþekktur.
Þar eru heldur ekki neinir skuggar. Trén, húsin, englarn-
ir varpa engum skugga frá sér. Hvaðan sem ljósið stafar,
virtist það ekki koma frá neinum sérstökum ljósgjafa, líkt
og sólin er, sem lýsir upp jörðina. Myrkur þekkist þar
ekki. Og englarnir hafa sagt mér, að á jörðinni er heldur
ekkert myrkur til fyrir þá. Þeir geta séð allt hér jafnt um
nótt sem dag. Sjón andanna þarf engan tilbúinn ljósgjafa.
Um víðáttu þeirra sviða, sem mér hefir auðnazt að koma