Lífið - 01.06.1937, Qupperneq 48

206
LÍFIÐ'
og alla leið á haf út. En eftir urðu ófrjóir melar og
örfoka lönd; auðnin tóm, sem ekki gat gróið upp af
því að tennur búfjárins vofðu yfir öllum nýgræð-
ingi.
Um leið og gróðurinn minkar og rýrnar hljóta af-
urðir húsdýranna einnig að minka og tekjur manna
um leið. Jafnframt landskemdum þverr almenn vel-
megun á íslandi og lítið hefði orðið úr allri hinni
marglofuðu og oflofuðu menningu fyrri tíma, ef
sjórinn umhverfis strendurnar hefði ekki haldið líf-
inu í landsbúum. Á kvikfjárræktinni einni saman.
hefðu forfeður okkar ekki getað lifað niðurlægingar-
tímabil þjóðarinnar af. Þá hefði farið eitthvað svip-
að fyrir okkur og Grænlendingum hinum fornu.
Það er svo bágt að standa í stað,
að mönnunum munar annaðhvort aftur á bak
ellegar nokkuð á leið.
Hvað er þá orðið okkar starf
í sex hundruð sumur ? Höfum vér gengið til góðs
götuna fram eftir veg?
■y;ývj;
Þannig kvað og spurði Jónas Hallgrímsson fyrir
100 árum og hann svaraði því neitandi, að við hefð-
um gengið til góðs eins og vonlegt var. Þar var ekki
fyr en eftir hans daga að við fórum að rétta úr kútn-
um og framfarirnar fara ekki að verða stórstígar
hjá okkur fyr en á þessari öld. En framfarirnar eru
ekki því að þakka, að við höfum farið betur með
landið en áður, heldur eiga þær rót sína að rekja til