Lífið - 01.06.1937, Side 104

262
LÍFIÐ
dansleikur var hafður á kvöldum, þá lét hann bera
fyrir sér skriðljós inn í stóru stofu fyrirbjóðandi
hverjum sem einum at hafa dansleik þar á staðnum“.
Bps. I.
í Sturlungu er sagt frá veislu á Reykhólum 1119:
„Þar var nú glaumur ok gleði ok skemtan góð, ok
margs konar leikar, bæði dansleikar, glímur ok sagna-
skemtan. Þar var sjau nætur fastar ok fullar setið
at borðinu, af því þar skyldi hvert sumar vera Ólafs-
gildi“.
Um veturnætur 1171 er svo sagt, að um kveldið
eftir náttverð mælti Sturla (þ. e. Hvamms-Sturla)
við Guðnýju húsfreyju Böðvarsdóttur: „At vera
skyldi hringleikur (eða „slá skyldi hringleik"), ok
fór til alþýða heimamanna ok gestir, ok var vakat
til miðrar nætur eða meir“.
Um 1220 er nefndur Tafl-Bergur og Dansa-Bergur.
„í Viðvík var gleðin mikil (1255) og gott at vera,
leikar ok fjölmenni mikit. Þat var einn Drottins dag,
at þar var dans mikill, kom þar til f jöldi manna. Há-
mundur prestur frá Hólum hafði sungið á Miklabæ í
Óslandshlíð um daginn, ok ríður hann í Viðvík til
dans, ok var þar at leik, ok dáðu menn mjök dans
hans“. Hann varð af því fyrir óvingan Heinreks
Hólabiskups.
„Þorgils Böðvarsson reið til Hrafnagils 1258, var
honum þar vel fagnat. Honum var kostur á boðinu,
hvat til gamans skyldi hafa, sögur eða dans, um
kvöldit“, en hann kaus sögur.
„Ek mun drepinn verða“, segir Þórður Andrésson,
„en bræður mínir munu fá grið, ok þá hrökði Þórður