Frjáls verslun


Frjáls verslun - 01.04.2003, Side 84

Frjáls verslun - 01.04.2003, Side 84
„Svona gera fagmenn" gæti Gunnlaugur Helgason verið að segja - en hvað er hægt að lesa út úr því hvernig hann heldur á borvélinni? Kona er ekki bara kona Gunnlaugi Helgasyni, byggingameistara og sjónvarps- stjörnu, er skemmt þegar hann fær það verkefni að ritja upp minningar - snikkarasögur. „Veistu, mig langar miklu meira til að ræða dótaflkn iðnaðarmanna," segir hann með stríðnisglott á vör. „Horfðu bara á iðnaðarmann eða áhugamann um smíðar inni í verslun sem selur fagverkfæri. Þetta er alveg eins og að horfa á krakka í dótabúð! Eini munurinn er sá að fullorðni einstak- lingurinn hefur aðeins meiri sljórn á sér, hoppar ekki og skoppar um allt...“ Gunnlaugur segist hafa óskaplega gaman af því að fylgjast með þessu og sérstaklega hversu ólíkt menn bera sig að. Sumir eru fljótir að ákveða sig, grípa það verkfærið sem þeim líst á og kaupa það á meðan aðrir koma fyrst í hádeginu, skoða vandlega og strjúka verkfærunum blíðlega. Hugleiða kosti og galla, koma svo aftur og hafa jafnvel farið í aðra búð í millitíðinni til að bera saman verð og gæði og í þriðja sinn kaupa þeir stykkið - ef það hefur staðist allar rannsóknir. Þetta er eiginlega alveg eins og þegar karlar eru að velta konum fyrir sér. Sumir sjá konuna, ráðast til atlögu og eru snöggir á meðan aðrir fara sér hægar. Svo er auðvitað alltaf spurning um það hvort hentar betur því kona er ekki bara kona frekar en verkfæri er bara verkfæri. Gunnlaugur bætir því við að það væri sennilega gáfúlegt fyrir konur að fara í verkfæraverslanir ef þær vildu reikna út persónuleika þeirra sem þær hefðu áhuga á að kynnast betur. „Nú, eða þá til að kynnast körlum - það er örugglega ekkert verri leið en að stunda skemmtistaði,“ bætir hann við og á greinilega erfitt með að hemja stríðnispúkann sem vill bijótast út.S!] 84 Örn Árnason mundar hamarinn, vígalegur á svip. Hnífurinn er bestur ■ ■ Orn Arnason leikari er vanur maður þegar um smíðar og viðgerðir er að ræða. Hann er óspar á ráð varðandi ýmis verk og á gott safn verkfæra eins og gefur að skilja. En jafnvel menn eins og hann geta lent í klípu eins og við hin og Örn segir hér frá tveim slíkum atvikum. „Eg hafði keypt fataskáp, ósamsettan, og þurfti að koma honum saman. Eg ákvað að sýna skynsemi og setja hann saman að hluta til úti í bílskúr þar sem var miklu betra pláss en í herberginu þar sem hann átti að vera. Þegar ég var búinn að koma saman grindinni og bakinu var kominn tími til að koma skápnum inn. Hurðin var geymd til betri tíma og átti að setjast á seinna. Þetta var skápur í fullri stærð, 2,50 m á hæð og talsvert mál að hreyfa hann. Nema hvað, ég kom skápnum inn um dyrnar og inn ganginn - með talsverðum harmkvælum, því það var ansi þröngt um. Svo komst hann inn í herbergið og þá sat allt fast því auðvitað var ekki hægt að reisa skápinn upp þar sem hann var miklu hærri þegar hann var reistur svona upp á ská en lofthæðin leyfði! Eg varð því að bíta í það súra epli að koma skápnum út aftur og taka hann sundur og setja hann saman aftur inni í herberg- inu. Það þarf víst ekki að taka það fram að þetta tók óratíma, sér- staklega að taka hann sundur aftur.“ En hin sagan er svona: „Ég var einhvern tíma að leggja flísar á heilt gólf og inni á miðju gólfinu ætlaði ég að gera bekk, hálfar flísar, sem renndar voru í hring og þannig búin til skreyting. Þetta voru stórar flísar, 50 x 50 sm, en litlu flísarnar sem skornar voru úr þeim stóru voru 25 x 25 sm. Ég byijaði að leggja flísarnar og það gekk bara vel. Þar til kom að síðustu flísinni. Hún komst ekki í gatið. Ég horfði á þetta og reyndi aftur og aftur en ekkert gekk. Flísin stóð alltaf upp á hinar. Ég skildi þetta ekki. Þetta var þaulreiknað og átti að passa. Allt í einu sá ég hvar villan lá. Það voru fúgurnar. A milli flísanna voru nefni- lega 4 mm fúgur og það var í góðu lagi þar til ég reyndi að setja helmingi fleiri flísar í plássið og gleymdi að reikna með því að fúgan þyrfti þá að vera helmingi þynnri til að allt gengi upp!“ Þegar Örn var spurður um uppáhaldsverkfærið sitt þagnaði hann andartak en sagði svo: „Það er tvímælalaust hnífurinn. Hann er hægt að nota til margra hluta og hann þarf ekki raf- magn.“ S3
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Frjáls verslun

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Frjáls verslun
https://timarit.is/publication/282

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.