Frjáls verslun


Frjáls verslun - 01.04.2003, Page 84

Frjáls verslun - 01.04.2003, Page 84
„Svona gera fagmenn" gæti Gunnlaugur Helgason verið að segja - en hvað er hægt að lesa út úr því hvernig hann heldur á borvélinni? Kona er ekki bara kona Gunnlaugi Helgasyni, byggingameistara og sjónvarps- stjörnu, er skemmt þegar hann fær það verkefni að ritja upp minningar - snikkarasögur. „Veistu, mig langar miklu meira til að ræða dótaflkn iðnaðarmanna," segir hann með stríðnisglott á vör. „Horfðu bara á iðnaðarmann eða áhugamann um smíðar inni í verslun sem selur fagverkfæri. Þetta er alveg eins og að horfa á krakka í dótabúð! Eini munurinn er sá að fullorðni einstak- lingurinn hefur aðeins meiri sljórn á sér, hoppar ekki og skoppar um allt...“ Gunnlaugur segist hafa óskaplega gaman af því að fylgjast með þessu og sérstaklega hversu ólíkt menn bera sig að. Sumir eru fljótir að ákveða sig, grípa það verkfærið sem þeim líst á og kaupa það á meðan aðrir koma fyrst í hádeginu, skoða vandlega og strjúka verkfærunum blíðlega. Hugleiða kosti og galla, koma svo aftur og hafa jafnvel farið í aðra búð í millitíðinni til að bera saman verð og gæði og í þriðja sinn kaupa þeir stykkið - ef það hefur staðist allar rannsóknir. Þetta er eiginlega alveg eins og þegar karlar eru að velta konum fyrir sér. Sumir sjá konuna, ráðast til atlögu og eru snöggir á meðan aðrir fara sér hægar. Svo er auðvitað alltaf spurning um það hvort hentar betur því kona er ekki bara kona frekar en verkfæri er bara verkfæri. Gunnlaugur bætir því við að það væri sennilega gáfúlegt fyrir konur að fara í verkfæraverslanir ef þær vildu reikna út persónuleika þeirra sem þær hefðu áhuga á að kynnast betur. „Nú, eða þá til að kynnast körlum - það er örugglega ekkert verri leið en að stunda skemmtistaði,“ bætir hann við og á greinilega erfitt með að hemja stríðnispúkann sem vill bijótast út.S!] 84 Örn Árnason mundar hamarinn, vígalegur á svip. Hnífurinn er bestur ■ ■ Orn Arnason leikari er vanur maður þegar um smíðar og viðgerðir er að ræða. Hann er óspar á ráð varðandi ýmis verk og á gott safn verkfæra eins og gefur að skilja. En jafnvel menn eins og hann geta lent í klípu eins og við hin og Örn segir hér frá tveim slíkum atvikum. „Eg hafði keypt fataskáp, ósamsettan, og þurfti að koma honum saman. Eg ákvað að sýna skynsemi og setja hann saman að hluta til úti í bílskúr þar sem var miklu betra pláss en í herberginu þar sem hann átti að vera. Þegar ég var búinn að koma saman grindinni og bakinu var kominn tími til að koma skápnum inn. Hurðin var geymd til betri tíma og átti að setjast á seinna. Þetta var skápur í fullri stærð, 2,50 m á hæð og talsvert mál að hreyfa hann. Nema hvað, ég kom skápnum inn um dyrnar og inn ganginn - með talsverðum harmkvælum, því það var ansi þröngt um. Svo komst hann inn í herbergið og þá sat allt fast því auðvitað var ekki hægt að reisa skápinn upp þar sem hann var miklu hærri þegar hann var reistur svona upp á ská en lofthæðin leyfði! Eg varð því að bíta í það súra epli að koma skápnum út aftur og taka hann sundur og setja hann saman aftur inni í herberg- inu. Það þarf víst ekki að taka það fram að þetta tók óratíma, sér- staklega að taka hann sundur aftur.“ En hin sagan er svona: „Ég var einhvern tíma að leggja flísar á heilt gólf og inni á miðju gólfinu ætlaði ég að gera bekk, hálfar flísar, sem renndar voru í hring og þannig búin til skreyting. Þetta voru stórar flísar, 50 x 50 sm, en litlu flísarnar sem skornar voru úr þeim stóru voru 25 x 25 sm. Ég byijaði að leggja flísarnar og það gekk bara vel. Þar til kom að síðustu flísinni. Hún komst ekki í gatið. Ég horfði á þetta og reyndi aftur og aftur en ekkert gekk. Flísin stóð alltaf upp á hinar. Ég skildi þetta ekki. Þetta var þaulreiknað og átti að passa. Allt í einu sá ég hvar villan lá. Það voru fúgurnar. A milli flísanna voru nefni- lega 4 mm fúgur og það var í góðu lagi þar til ég reyndi að setja helmingi fleiri flísar í plássið og gleymdi að reikna með því að fúgan þyrfti þá að vera helmingi þynnri til að allt gengi upp!“ Þegar Örn var spurður um uppáhaldsverkfærið sitt þagnaði hann andartak en sagði svo: „Það er tvímælalaust hnífurinn. Hann er hægt að nota til margra hluta og hann þarf ekki raf- magn.“ S3
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124

x

Frjáls verslun

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Frjáls verslun
https://timarit.is/publication/282

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.