Frjáls verslun


Frjáls verslun - 01.04.2003, Síða 84

Frjáls verslun - 01.04.2003, Síða 84
„Svona gera fagmenn" gæti Gunnlaugur Helgason verið að segja - en hvað er hægt að lesa út úr því hvernig hann heldur á borvélinni? Kona er ekki bara kona Gunnlaugi Helgasyni, byggingameistara og sjónvarps- stjörnu, er skemmt þegar hann fær það verkefni að ritja upp minningar - snikkarasögur. „Veistu, mig langar miklu meira til að ræða dótaflkn iðnaðarmanna," segir hann með stríðnisglott á vör. „Horfðu bara á iðnaðarmann eða áhugamann um smíðar inni í verslun sem selur fagverkfæri. Þetta er alveg eins og að horfa á krakka í dótabúð! Eini munurinn er sá að fullorðni einstak- lingurinn hefur aðeins meiri sljórn á sér, hoppar ekki og skoppar um allt...“ Gunnlaugur segist hafa óskaplega gaman af því að fylgjast með þessu og sérstaklega hversu ólíkt menn bera sig að. Sumir eru fljótir að ákveða sig, grípa það verkfærið sem þeim líst á og kaupa það á meðan aðrir koma fyrst í hádeginu, skoða vandlega og strjúka verkfærunum blíðlega. Hugleiða kosti og galla, koma svo aftur og hafa jafnvel farið í aðra búð í millitíðinni til að bera saman verð og gæði og í þriðja sinn kaupa þeir stykkið - ef það hefur staðist allar rannsóknir. Þetta er eiginlega alveg eins og þegar karlar eru að velta konum fyrir sér. Sumir sjá konuna, ráðast til atlögu og eru snöggir á meðan aðrir fara sér hægar. Svo er auðvitað alltaf spurning um það hvort hentar betur því kona er ekki bara kona frekar en verkfæri er bara verkfæri. Gunnlaugur bætir því við að það væri sennilega gáfúlegt fyrir konur að fara í verkfæraverslanir ef þær vildu reikna út persónuleika þeirra sem þær hefðu áhuga á að kynnast betur. „Nú, eða þá til að kynnast körlum - það er örugglega ekkert verri leið en að stunda skemmtistaði,“ bætir hann við og á greinilega erfitt með að hemja stríðnispúkann sem vill bijótast út.S!] 84 Örn Árnason mundar hamarinn, vígalegur á svip. Hnífurinn er bestur ■ ■ Orn Arnason leikari er vanur maður þegar um smíðar og viðgerðir er að ræða. Hann er óspar á ráð varðandi ýmis verk og á gott safn verkfæra eins og gefur að skilja. En jafnvel menn eins og hann geta lent í klípu eins og við hin og Örn segir hér frá tveim slíkum atvikum. „Eg hafði keypt fataskáp, ósamsettan, og þurfti að koma honum saman. Eg ákvað að sýna skynsemi og setja hann saman að hluta til úti í bílskúr þar sem var miklu betra pláss en í herberginu þar sem hann átti að vera. Þegar ég var búinn að koma saman grindinni og bakinu var kominn tími til að koma skápnum inn. Hurðin var geymd til betri tíma og átti að setjast á seinna. Þetta var skápur í fullri stærð, 2,50 m á hæð og talsvert mál að hreyfa hann. Nema hvað, ég kom skápnum inn um dyrnar og inn ganginn - með talsverðum harmkvælum, því það var ansi þröngt um. Svo komst hann inn í herbergið og þá sat allt fast því auðvitað var ekki hægt að reisa skápinn upp þar sem hann var miklu hærri þegar hann var reistur svona upp á ská en lofthæðin leyfði! Eg varð því að bíta í það súra epli að koma skápnum út aftur og taka hann sundur og setja hann saman aftur inni í herberg- inu. Það þarf víst ekki að taka það fram að þetta tók óratíma, sér- staklega að taka hann sundur aftur.“ En hin sagan er svona: „Ég var einhvern tíma að leggja flísar á heilt gólf og inni á miðju gólfinu ætlaði ég að gera bekk, hálfar flísar, sem renndar voru í hring og þannig búin til skreyting. Þetta voru stórar flísar, 50 x 50 sm, en litlu flísarnar sem skornar voru úr þeim stóru voru 25 x 25 sm. Ég byijaði að leggja flísarnar og það gekk bara vel. Þar til kom að síðustu flísinni. Hún komst ekki í gatið. Ég horfði á þetta og reyndi aftur og aftur en ekkert gekk. Flísin stóð alltaf upp á hinar. Ég skildi þetta ekki. Þetta var þaulreiknað og átti að passa. Allt í einu sá ég hvar villan lá. Það voru fúgurnar. A milli flísanna voru nefni- lega 4 mm fúgur og það var í góðu lagi þar til ég reyndi að setja helmingi fleiri flísar í plássið og gleymdi að reikna með því að fúgan þyrfti þá að vera helmingi þynnri til að allt gengi upp!“ Þegar Örn var spurður um uppáhaldsverkfærið sitt þagnaði hann andartak en sagði svo: „Það er tvímælalaust hnífurinn. Hann er hægt að nota til margra hluta og hann þarf ekki raf- magn.“ S3
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124

x

Frjáls verslun

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Frjáls verslun
https://timarit.is/publication/282

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.