Morgunn - 01.12.1971, Qupperneq 39

OPINBER OFSÓKN
117
birtu fréttimar um forspána, vakti liún gifurlega atliygli. Tvær
ástæður lágu til þess: 1 fyrsta lagði hafði borið vitm um at-
burðinn f jöldi mikilsmetinna manna, og i öðru lagi hafði spá-
in rætzt alveg nákvæmlega, eins og Ingeborg hafði sagt fymr.
Atvikin að þessari drukknun urðu með þessum hætti:
Dahl dómari og dóttir hans höfðu farið í gönguferð á Han-
köströnd þann 8. ágúst 1934, heitan sumardag. Dómarinn
ákvað, að fá sér bað í sjónum, en Ingeborg vildi ekki fara með
honum, heldur ákvað hún að biða hans í fjömnni. Dómarinn
bjó sig síðan til sunds, fór út í brimið og synti talsvert góða
stund. Þá virtist hann allt í einu fá krampa, því dóttir hans
horfði á það, skelfingu lostin, að hann virtist eiga í erfiðleik-
um með að halda sér á floti. Ingeborg þaut í sjóinn og synti
upp að hlið föður sins. Gat hún náð taki á honmn og synti með
hann að landi. En þegar hún dró hann upp úr sjónum, virtist
hann vera látinn. Hún reyndi, án árangurs, að lífga hann við,
en allar tilraunir hennar virtust tilgangslausar. Hún skundaði
þá á brott til þess að leita hjálpar. Og þegar hún sneri til baka
á staðinn með öðrum mönnum, voru lífgunartilraunirnar end-
urteknar. En dómarinn var látinn.
Þegar þessar staðreyndir birtust i blöðunum, ásamt þeim
upplýsingum, að spáð hefði verið fyrir þessu slysi, varð uppi
fótur og fit. Alls konar skoðanir tóku að birtast á hverjum
degi um þetta, bæði frá ritstjórum og almenningi. Skiptust
menn í tvo hópa, með og á móti Ingeborg, með og á móti sál-
rænum fyrirbrigðum. Það eina, sem mönnum kom saman um
var, að hér væru tvær skýringar mögulegar: I fyrsta lagi, að
drukknun Dahls dómara væri morð, og spáin fyrir dauða hans
í slysförum væri einungis gerð til þess að hægt væri að fram-
kvæma það, án þess að vekja grunsemdir; í öðru lagi, að spáin
væri yfirskilvitlegt fyrirbæri.
Afleiðingar af þessum blaðaskrifum létu ekki á sér standa.
Dómari í yfirréttinum lét semja morðákæru, og var liún send
saksóknara ríkisins. Þau eru lög í Noregi, að þegar einhver er
ákærður opinberlega, getur hann krafizt þess að hljóta með-
ferð grunaðrar persónu til þess að geta komið að réttarfarsleg-