Morgunn - 01.06.1981, Qupperneq 62

60
MORGUNN
fyrr en á síðasta fjórðungi aldarinnar. Enn undarlegra er,
hversu kenningum Tíbetans um endurkomu Krists hefur
verið fálega tekið i félagsskap guðspekinga. Mætti þó ætla,
að hér væri á ferðinni kenning, sem vekti að minnsta kosti
óskipta athygli þessa félagsskapar og yrði þar tekið með
vildarhug, jafnvel þó að henni yrði ekki trúað skilyrðislaust.
Tíbetinn er þó vissulega einn af meisturum guðspekinga
og talar fyrir munn þeirra allra. En því miður virðist svo
sem félagið telji sig ekki geta viðurkennt nein ný sannindi
nema þau séu fram borin af viðurkenndum leiðtogum þess
sjálfs. Sé þessu svo farið, er félagið á rangri leið og stefnir
til stöðnunar.
Tibetinn tekur skýrt fram oft og mörgum sinnum, að eng-
inn einn félagsskapur né flokkur manna hafi einkarétt á
sannleikanum. Fulltrúa nýrra andlegra sanninda getur ver-
ið að finna um alla jörð, jafnvel meðal manna, sem aldrei
hafa heyrt guðspeki nefnda. Góða menn er lika að finna
hvarvetna, og margs konar samtök og sameiningar vinna nú
að framkvæmd þeirrar hugsjónar, sem guðspekifélagið hef-
ur að leiðarljósi, sem er stofnun bræðralags manna á jörðu.
Samhugur og samstarf þeirra allra er nú það, sem að kallar,
ef takast á að koma fram verkefnum þeim, sem þróunin setur
mannkyninu við upphaf hinnar nýju aldar.
— Til marks um það, hversu andvígur Tíbetinn er öllu
kennivaldi, hvort sem um er að ræða boðskap hans sjálfs
eða annarra, skal þess að lokum getið, að hann lætur hverri
bók sinni fylgja yfirlýsingu, þar sem hann segist engan veg-
inn ætlast til þess, að lesandinn sé sér sammála um það, sem
um er fjallað. Hann kveðst engan veginn krefjast þess, að
á efni bókanna sé litið sem óyggjandi sannindi eða opin-
berun. Hann biður lesandann að láta skynsemi sína og hug-
sæi ráða. Virðist honum bækurnar hafa sannleik að geyma
og kalli þær fram andsvar ísæisvitundarinnar, þá sé það gott
og blessað. Sé þessu ekki svo farið, þá skuli lesandinn hafna
hoðskap þessara rita.