Morgunn - 01.06.1981, Qupperneq 74

72
MORGUNN
fram síaukna uppskeru, en berst síðan í árnar og vötnin og
eykur á þá mengun, sem þar er þegar fyrir, auk þess sem
gerviáburðurinn veldur því að sögn margra, er vel mega
vita, að matjurtir þær, sem við hann eru ræktaðar, missa
mikils í af fæðugildi sínu og verða beinlínis óheilnæmar.
Auk þess að eitra sjálfan sig óbeinlínis með mengun um-
hverfisins, svo sem lýst hefur verið, gerir maðurinn það, sem
virðast mætti ennþá furðulegra. Hann dælir margs konar
eiturtegundum i likama sinn vitandi vits, ýmist í fastri, fljót-
andi eða loftkenndri mynd.
Góðir tilheyrendur. Ég gaf í skyn í upphafi, að efni þessa
erindis myndi hvorki verða sérstaklega fagurt né hugðnæmt.
Ef til vill ber mér að biðjast afsökunar á þvi, að ég skyldi
velja slíkt fyrirlestrarefni á fundi i þessu félagi. Þó finnst
mér einhvern veginn sem þetta efni eigi ekki sízt erindi til
guðspekifélaga.
Ég gerði það af ráðnum hug að takmarka mál mitt við
nokkrar af skuggahliðunum á mannfélagi nútimans, af því
að ég tel svo mikinn háska á ferðum og svo mikið í húfi, að
hver og einn þurfi að gera sér grein fyrir þessum staðreynd-
um. En þar með er ekki sagt, að ekkert sé nema neikvætt að
segja um heim þessarar kynslóðar. Þvi fer fjarri. Það mætti
tala eins langt mál um allt það, sem til góðs horfir i þjóð-
félaginu og draga fram eins margar staðreyndir alls hins
jákvæða á fjölmörgum sviðum, — staðreyndir samhjálpar,
mannúðar og miskunnsemi, ábyrgðartilfinningar og óeigin-
girni. Og þetta réttlætir bjartsýni um það, að mönnum muni
þrátt fyrir allt takast að vinna bug á öllu þvi illa og háska-
lega, sem heiminum ógnar.
Meistarinn Dsjúal Kúlil segir oss, að ægimiklir orkustraum-
ar beinist nú að jörðinni, bæði frá Hvítbræðralaginu og utan
úr geimnum. Þetta er nátengt þeirri staðreynd, að vér erum
einmitt nú að þokast af þróunarskeiði Fiskialdar inn i hið
nýja tímabil Vatnsberans, en þetta tengir hann aftur þeirri