Saga


Saga - 1968, Blaðsíða 166

Saga - 1968, Blaðsíða 166
162 RITFREGNIR löndum, fortíö og nútíð renna saman í eitt. Tímaskyn fólksins þarna er líka annað en Vesturlandabúans, og það er ekki heldur búið að drekka í sig þá vafasömu vestrænu speki, að timinn sé peningar. Þvi liggur ekki nein ósköp á. Frásagnarstíll Jóhanns er skýr, alþýðlegur og tilgerðarlaus, en þó frumlegur að sínum hætti. Þegar minnst varir, skýtur upp orðum og orðatiltækjum, sem minna á riddarasögur, heilagra manna sögur eða bibliumál af fornlegra taginu. Þessi stíll er oft ísmeygilega skemmtilegur, en kemur reyndar ekki á óvart þeim, sem þekkja Jó- hann Briem. — Bókin er prýdd allmörgum litmyndum og penna- teikningum eftir listamanninn eins og fyrri bækur hans. Ég efast um, að ég hafi lesið nokkra bók, sem sameinar i jafnríkum mæli að vera fróðleg og skemmtileg og þessi bók hans um undra- löndin í austri. Ólafur Hansson. Minningar Stefáns Jóhanns Stefánssonar. Fyrra bindi 1966. Siðara bindi 1967. Setberg. Reykjavík. Það er fágætur viðburður, en þeim mun ánægjulegri, þegar íslenzkur stjórnmálamaður seztur í helgan stein snýr sér að því að rifja upp gengna leið, endurmeta liðna atburði og hálfgleymd deilumál, og leyfa þannig öðrum að sjá á spil sín að loknum leik. Ekki er tiltökumál, þó að sitt sýnist hverjum við lestur slikra bóka, rétt eins og var, þegar hitann lagði af atburðum þeim, sem um er fjallað. Það er skemmst frá að segja, að Stefán er lipur rithöfundur, hefur einfaldan og óþvingaðan frásagnarmáta og viðkunnanleg tök á móður- málinu. Raunar segist hann í æsku hafa dreymt stóra drauma um að verða mikill rithöfundur, þ. e. ritstjóri víðlesins blaðs, sem mætti leiða lýðinn. Kemur þá i ljós að bak við þennan rithöfundardraum hefur leynzt sá demon, sem í æsku altók hinn fátæka föðurleysingja á Dagverðareyri og tæplega hefur enn sleppt af honum tökum sinum, demon stjórnmálanna. Strax i bernsku er höfundur heillaður af stjórnmálum sem leik, og fullorðinn steypir hann sér út i hringiðu þeirra jafnskjótt og hann fær því með góðu móti viðkomið. Hann virðist snemma hafa sett sér hátt takmark, — áhrif i flokki sinum, völd í landinu og þægilega stöðu i þjóðfélaginu, — og snúast endur- minningar hans einkum um leiðina að þessu takmarki. Virðist hún hafa veriö ótrúlega auðsótt, margt lánið leggst höfundi til, en óhöpp hristir hann furðanlega af sér, er alla tíð hneigður til bjartsýni að eigin sögn. Vitaskuld hefur Stefán Jóhann líka barizt fyrir framgangi ýmissa hugsjónamála, en um slíkt verður honum ekki sérlega tíð- rætt. Hugmyndafræði segist hann að vísu hafa kynnt sér rækilega á stúdentsárunum og jafnvel lengur. En hann er þannig „pólitískur", að honum verður skrafdrýgst um togstreitu innan Alþýðuflokksins, aðdraganda stjórnarmyndana, ágreiningsefni á alþingi og annað slíkt.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174

x

Saga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Saga
https://timarit.is/publication/775

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.