Saga - 1968, Blaðsíða 170

166
RITFREGNIR
mundur Bárðarson og Þorleifur að vísu ekki einir um slikt upphaf
jarðfræðibóka. Á stöku stað virðist mér Þorleifur hafi lagt sig um
of fram við að víkja frá orðalagi Guðmundar Bárðarsonar; þannig
finnst mér fyrirsögnin Eldfimar steintegundir hjá Guðmundi fallegri
en Brennanlegar steintegundir Þorleifs.
Þorleifur er íslenzkumaður góður, og um flest jarðfræðileg hugtök
notar hann íslenzk orð, sum gömul en önnur frumsamin. Hygg ég, að
mörg af nýyrðum hans aðlagist málinu svo vel, að fáir lesendur geri
sér Ijóst, að um nýsmið sé að ræða.
Notkun íslenzkra þýðinga á alþjóðlegum fræðiorðum er endalaust
deiiuefni kennurum og fræðimönnum. Ég tel hiklaust, að nota beri
íslenzk orð alls staðar þar sem góðra orða er völ. Heildarsvipur bók-
ar eða ritverks verður við það allur annar og fallegri, auk þess sem
nemendum og öðrum lesendum veitist þá mun auðveldara að tileinka
sér efnið.
Verð bókarinnar er hóflegt, þannig að furðuvel stenzt samjöfnuð
við sambærilegar kennslubækur erlendar, sem vitanlega eru þó
prentaðar i stærra upplagi. Sjálfsagt væri verðið hærra, ef ekki
kæmi til allmikil almennur markaður fyrir bókina. Islendingar eru
margir áhugamenn um jarðfræði og bókinni dreift sem félagsbók hjá
stóru bókaforlagi. Mun enda fyrsta prentun senn þrotin og næst?
prentun í undirbúningi fyrir haustið.
Bókin er vönduð að frágangi og uppsetningu, og vil ég að lokum
óska höfundi og útgefendum til hamingju með velunnið verk.
Ömólfur Thorlacius.