Uppeldi og menntun - 01.01.2010, Qupperneq 20

leiKSKÓlaStarf af SJÓnarHÓli foreldra
Uppeldi og menntUn/icelandic JoUrnal of edUcation 19(1–2)/201020
Lestrarnám í leikskóla var ekki mikið rætt en þeir sem nefndu það voru ekki á einu
máli. Sumir töluðu um að þeir vildu ekki að leikskólinn kenndi lestur á meðan aðrir
töluðu um að þeir vildu meiri undirbúning fyrir lestrarnámið í leikskólanum og vel
mætti fara að kenna þeim börnum að lesa sem hefðu áhuga á því. Tveir foreldrar
nefndu að þeim fyndist jákvætt að ritmálið væri sýnilegt í leikskólanum.
Samstarf leikskóla og foreldra
Í leikskólunum fór fram formlegt samstarf við foreldra gegnum foreldrafélögin sem
sjá um ýmsar skemmtanir, svo sem leikrit fyrir börnin, fyrirlestra fyrir foreldra, jóla-
ball, jólaföndur og sumarhátíð svo að eitthvað sé nefnt. Einnig voru foreldraviðtöl og
foreldrafundir einu sinni eða tvisvar á ári. Flestir foreldrarnir voru sammála um að
þeir kærðu sig ekki um að þetta formlega foreldrasamstarf væri meira og sögðu þeir
aðalástæðuna vera tímaskort. Foreldrar og börn væru þreytt eftir langan vinnudag og
ekki spennt fyrir því að fara á kvöldin í leikskólann á foreldrakvöld. Eins og ein móðir
sagði: ,,Það hafa allir nóg á sinni könnu.“
Þegar foreldrarnir voru spurðir hvort þeir fengju nægar upplýsingar frá leikskól-
anum um skólastarfið voru svörin nokkuð misjöfn en þó töldu flestir svo vera. Þeir
nefndu fundi að hausti, foreldraviðtöl, fréttabréf, upplýsingabréf, stundaskrá sem sýnir
hvernig dagskráin er, töflu í fatahengi sem sýnir hvað var í matinn og hvað gert var
yfir daginn, auk daglegra samskipta. Nokkrir foreldrar nefndu að þeir vildu gjarnan
fá meiri upplýsingar frá leikskólanum um það sem væri að gerast frá degi til dags.
Í einum leikskólanum var nefnt að þar væri tafla sem skrifað væri á það sem væri
að gerast en oft vildi gleymast að líta á hana enda væri ekki reglulega skráð á hana.
Einnig var nefnt fréttabréf sem hafði verið mjög gott að fá en það bærist ekki nógu
reglulega. Ein móðir, sem hafði átt barn í leikskóla í Bandaríkjunum, sagðist sakna
betri upplýsinga og sagði:
Mér finnst, ef maður ber saman við leikskólann úti … maður fékk alltaf plan fyrir
mánuðinn, bara viku fyrir viku, og var kannski þema eina vikuna geimurinn og
næstu viku sjórinn og maður vissi miklu meira hvað var í gangi. Ég veit ekkert sér-
staklega mikið hvað er í gangi hérna; ég veit bara að það er mjög gott starf í gangi og
hann er voðalega ánægður en ég er ekkert rosalega mikið inni í því hvað er að gerast
hérna. … Og það var skrifað, sko, hvaða lög þau eru að læra … þannig að maður gat
verið að tala meira um hlutina heima áfram.
Meiri kröfur um upplýsingar komu einkum frá foreldrum í einum leikskólanna. Þeir
sögðust lítið fylgjast með því sem börnin hefðust að í leikskólanum og töldu sig ekki fá
miklar upplýsingar um það frá degi til dags. Það væri kynning að hausti og svo gætu
þeir skoðað ársskýrsluna. Þeir sögðust líka fá frekar litlar upplýsingar frá börnunum.
Ein móðirin sagði: „Við fáum ekki svona daglegar upplýsingar. Í dag vorum við …, þú
veist …“ og önnur bætti við: „Maður getur náttúrulega … Ef maður spyr að einhverju
þá fær maður alltaf svör.“ Önnur móðir sagði: „Mér finnst ég persónulega ekkert vita
endilega hvað þau eru að gera.“
Í einum hópnum ræddu foreldrarnir um að þegar börnin eltust vildu þeir fá meiri