Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1947, Qupperneq 26

8
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
að kona hans lést í Hollandi haustið
1835. Eigi að síður hélt hann áfram
fræðiiðkunum sínum, og leitaði
sorgmæddum huga sínum svölunar
með þeim hætti. Eftir heimkomuna
í desember 1836, tók hann við
prófessorsembætti sínu í Harvard
og settist að í Cambridge; fékk hann
sér íbúð í Craigie House, sem verið
hafði á sínum tíma bækistöð Wash-
ingtons, og varð þetta sögufræga
stórhýsi jafnan síðan aðsetursstað-
ur Longfellows og eign hans nokk-
urum árum síðar.
Gerðist hann nú, ásamt með há-
skólakenslunni, frjósamur rithöf-
undur og skáld. Auk tímarita-
greina á þessum árum, gaf hann út
1839 ævintýrasöguna Hyperion, rit-
aða í þýskum skáldsagnastíl, sem
hann hafði orðið hugfanginn af, og
var henni vel tekið; sama ár kom
út ljóðasafn hans Voices of the
Night — Næturraddir, — sem
einnig átti ágætum viðtökum að
fagna, enda er þar að finna sum af
kunnustu og vinsælustu kvæðum
hans, meðal þeirra “A Psalm of
Life’ — Lífshvöt. — Tveim árum
síðar birtist annað víðkunnugt og
jafn vinsælt kvæðasafn eftir hann,
Ballads and Other Poems, sem hefir
inni að halda önnur eins eftirlætis
kvæði og þau, er nú verða talin:
“The Village Blacksmith“ — Smið-
urinn, — “The Rainy Day” — Regn-
dagurinn, — “Excelsior”, “The
Skeleton in Armor” — Hervædda
beinagrindin — og “The Wreck of
the Hesperus” — Hesperus-strand-
ið, — að nokkur séu talin, enda fóru
lýðhylli skáldsins og frægð nú hrað-
vaxandi. Árið 1842 fór hann stutta
ferð til Norðurálfu sér til heilsubót-
ar, og á skipsfjöl á heimleiðinni orti
hann kvæðaflokk sinn Poems on
Slavery — Mansalsljóð, — sem bera
fagurt vitni frelsisást hans og
mannúðaranda, og juku á skáld-
frægð hans.
Sumarið 1843 kvæntist Longfellow
síðari konu sinni, Frances Eliza-
beth Appelton, kaupmannsdóttur
frá Boston, er hann hafði fyrst
kynst í Sviss 1836, og var fyrirmynd
söguhetjunnar í skáldsögu hans
Hyperion. Var hún fríð kona sýn-
um, gáfuð og mentuð og hin virðu-
legasta í allri framgöngu, enda unni
skáldið henni mjög. Varð þeim sex
barna auðið.
Lék nú alt í lyndi fyrir Long-
fellow, og sendi hann frá sér á þess-
um árum margt rita, meðal annars
hið umfangsmikla þýðingasafn
Poets and Poetry of Europe — Skáld
og skáldskapur Norðurálfu, 1845, —-
er hann hafði safnað til úr ýmsum
áttum, en árið eftir var prentað
kvæðasafn hans The Belfry of
Bruges and Other Poems — Klukku-
turninn í Bruges og önnur kvæði, —
og eru þar ýms vinsælustu kvæði
hans, t. d. “The Day is Done” — Dag-
ur er liðinn; — eigi er safnið síður
merkilegt fyrir kvæðið “To the
Driving Cloud” — Til svífandi skýs,
— sem ort er undir hexametra-
hætti um efni úr lífi Indíána ,og má
því rekja þræðina þaðan til hinna
víðfrægu ljóðsagna skáldsins,
Hiawatha og Evengeline, enda kom
hið síðarnefnda út árið eftir, og stóð
höfundurinn þá á fertugu. Þrem
árum síðar, 1850, birtist annað
eftirtektarvert og lýðkært kvæða-
safn hans, The Seaside and the
Fireside — Við ströndina og arin-