Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1947, Qupperneq 97

DEMANTS AFMÆLIS-HÁTÍÐIN AÐ LUNDAR
79
en þó mjög vægu verði seldar, enda
var það aldrei tilætlunin að græða
peninga á þeim. Hefðu sumir helst
viljað gefa þær allar, en dýrtíðin og
fólksfjöldinn, sem hátíðina sótti,
gerði slíka rausn óframkvæman-
lega.
Til prógramsins var reynt að
vanda eftir föngum. Hafa menn
lesið kvæðin og ræðurnar í blöðun-
um svo þarflaust er að fjölyrða um
það hér. Karlakórinn lagði mikið
a sig þar sem um bændur og dag-
launamenn var að ræða, er förguðu
hvíldarstundum sínum við æfingar.
Sérstaklega bera hinum aldna söng-
stjóra, V. J. Guttormssyni, miklar
þakkir fyrir alt sitt mikla starf, sem
var með árvekni og samviskusemi
af hendi leyst. Sama má óhætt segja
um starf Mrs. H. E. Johnson. Hún
æfði söngflokk ungmeyja, og var
það vel til fallið og áheyrendunum
skemtunar, að ungviði bygðar-
innar upphefði raust sína áunum til
Vegsemdar á þessum heiðursdegi
Þeirra. Það var engu að síður mikið
starf^ sem ]\jrSi Johnson lagði á sig
við að æfa þjóðdansana. Hún hafði,
dæmis, saumað og sniðið alla
úningana, með aðstoð mæðranna.
eta má þess, að við þessar æfingar
^aut hún aðstoðar Mrs. Steinunnar
ristjánssonar og Mrs. Steinunnar
alman, þar sem Mrs. Johnson er
ekki íslensk að uppruna.
Auðvitað varð að afla fjár á ein-
vern hátt, því öllum var ljóst að
atíðahald af þessu tagi hlyti að
°sta talsvert fé. Leitað var til
ygðarbúa með frjáls framlög og
e st^ talsvert inn með þeim móti,
ei1 þó var hvergi nóg til að stand-
ast allan kostnað, sem búast mátti
við að yrði talsvert á annað þúsund
dollara. Aðgöngu vildu menn ekki
selja, en buðu hinsvegar fram minn-
ismerki til sölu. Munu þau, um tvö
þúsund að tölu, flest hafa selst og
gaf það nokkurn ágóða. Auglýsing-
um var safnað fyrir programs ritið,
en þar sem prentun er svo dýr en
öllum hér áhugamál að forðast alt
okur, gátu inntektir frá þeim lið
ekki orðið afar miklar, þó reyndust
þær talsverðar. Lang mest hafðist
inn fyrir sölu á gosdrykkjum o. s.
frv. Fyrirhafnarlaust var ekki þessu
fé safnað, og þykir mér ekki óvið-
eigandi að geta þeirra, sem lögðu að
sér við þessa aura söfnun. Féhirðir-
inn, J. Guttormsson, var hinn ötul-
asti og reglusamasti í starfi sínu.
Drjúgastir, við auglýsinga söfnun,
urðu þeir: John Guttormsson, Jón
Sigurjónsson, Dan. Lindal, Carl
Björnson, Varði Hávardson, Nish
Johnson og þeir Breckman bræð-
urnir. Standnefndarinnar ber líka að
minnast fyrir mikið og gott starf.
Skrúðfararnefndin hafði einna
erfiðasta og vandasamasta starfið.
Hugmyndin var frá upphafi sú, að
sýna svipmynd af sveitarlífinu hér
frá landnáms tíð. Margt þurfti til
þess og erfitt að útvega sér það.
Verður síðar frá því greint, að
nokkru.
Ed. Eyford hafði aðal umsjón um
alt, er að byggingum og fyrirkomu-
lagi laut í garðinum. Leysti hann
það verk af hendi með hinni mestu
hagsýni. Var niðurröðun hans á
matmálsborðunum sérstaklega hag-
anleg og mun hafa sparað konunum
margt sporið.
Með góðri samvinnu allra tókst
að ljúka öllum undirbúningi, og