Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1947, Síða 100

82 TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
Indíánar við úti elda en skinntjald
þeirra — wigwam — í baksýn. Hitt
var útbúið af Oscar Eyjólfssyni og
hans fjölskyldu. Sýndi það nútíðar
ungmenni á skemtiferð í nýmóðins
flutninga bíl. Var unga fólkið í
sumarklæðum eins og það sést oft-
ast búið á leið til baðstaðanna við
vötnin.
Það, sem jók mjög á þýðingu
skrúðfararinnar, voru búningarnir,
sem voru gerðir eða pantaðir, svo
fólkið var klætt eftir hætti hverrar
tíðar. Umsjá með því höfðu þær
Mrs. L. Sveinsson og Mrs. I. Gan-
ton. Jón Sigurjónsson sá að mestu
um tilhögun skrúðfararinnar; var
hann óþreytandi í því, að útvega alt,
sem til hennar þurfti. Hefði hann
gert reikning fyrir vinnu sinni og
olíu, myndi sá reikningur verða
næsta hár. Fleiri léðu hönd að verki
og má þar til nefna Leo Danielsson
og Kára Byron. Leo, til dæmis, gerði
alla aðflutninga kostnaðarlaust fyrir
nefndina.
Á sjálfu hátíðar svæðinu var ým-
islegt til sýnis. Má þar fyrst til-
nefna bjálkahúsið. Þeir höfðu ann-
ast um smíðið, með aðstoð annarra,
Skúli Sigfússon og John Lindal, en
báðir þessir menn fengust við að
byggja slík hús á landnáms árunum.
Það var 14x16 fet að stærð, bygt úr
tegldum bjálkum og geirneglt á
hornum, með torfþaki og gólfi en
kalkað í allar rifur. Þess má geta, að
Jóhann Gíslason gekk að því með
öllu sínu liði — hann hefir neta-fláa
verkstæði lítið í þorpinu — að
Ijúka við bjálkahúss-bygginguna.
Er slíkur drengskapur ógleymanleg-
ur; en þá var í óefni komið með
bjálkahúsið.
Innan veggja í bjálkahúsinu hafði
Mrs. Sveinson umsjá alla. Var að því
unnið, að alt hefði þar sama svip og
í frumbýlis heimilunum. Þar var
legurúm úr viðarteinungum með
heydýnu en yfirklætt með íslensku
áklæði. Munum þeim, sem vanalega
mátti sjá í slíkum húsum, var þar
haganlega fyrirkomið. Þar voru
tóskaparáhöld og eldhúsgögn, sum
mjög gömul, og eldavél lítil. Þar var
V
útskorinn prjónastokkur, rokkur
og fleira.
Þarna gat líka að líta kistu frá
1819, og var hún skrautmáluð. Bus-
áhöld, svo sem strokk, eirketil o. fl-,
mátti þarna finna. Á klukkuhillunni
var raðað bókum fornum og hand-
ritum. Þar til dæmis var afar fornt
handrit: Trójumannasaga og eun-
fremur mjög gömul útgáfa
Bretasögu á íslensku og dönsku og
önnur um Grænland; elsta útgáfa a
Bólu-Hjálmars kvæðum og s^°
framvegis. Fjöldi fólks streymdi
inn í kofann, og þótti mikið til koma
þess er þar var að líta.
Myndir af frumherjunum héngu
þar á veggjunum og hafði Dan-
Lindal mesta framgöngu í að safna
þeim.