Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1947, Qupperneq 106

Tuttugasta og áttunda ársþing Þjóðræknisfélags
Islendinga í Vesturheimi
var sett af forseta félagsins, séra V. J.
Eylands, í Goodtemplarahúsinu á Sargent
Ave., i Winnipeg mánudaginn þann 24.
febr., 1947. Var aSsókn all-gótS en jókst
þó enn meir er ágerSist þingiS. ÞingiS
hófst meS því, aS forseti kvaddi séra
Philip M. Pétursson til aS hafa orS fyrir
þingheimi í bænagerS. Var fyrst sung-
inn sálmurinn “Þín miskun, ó, guS er sem
himininn há”. Plutti svo séra Philip
hjartnæma bæn og var aS henni lokinni
sunginn sálmurinn “FaSir andanna”.
Var þá þingiS formlega sett. Las nú for-
setinn langt og íturhugeaS ávarp til
þingsins viS hinar bestu undirtektir.
AVAKP FORSETA:
Háttvirtu fulltrúar og þinggestir!
Eg leyfi mér aS bjóSa ySur velkomna
á þetta, hiS 28. ársþing ÞjóSræknisfélags
íslendinga I Vesturheimi. Megi góS sam-
vinna takast meS ose á þingi þessu, og
gifta fylgja í störfum vorum.
Prá því er vér komum siSast saman til
þings, er annaS ár liSiS I skaut aldanna.
ÞaS var ár, sem I upphafi lofaSi miklu,
en er því lauk hafSi þaS efnt fátt af
fyrirheitum sínum, aS því er snertir viS-
skifti þjóSanna innbyrSis, og farsællega
úrlausn heimsmálanna. Yfirlettt var áriS
róstusamt, eins og jafnan vill verSa eftir
öll heimsstríS. HvaS stjórnmálin snertir
hefir aSaleinkenni ársins veriS tog-
streita heimsveldanna um góss og gæSi
hinna yfirunnu landa, og aS því er taliS
er, viSleitni til aS tryggja friSinn. ÞaS
hefir veriS ár þjáninga, hungurs og dauSa,
fyrir fleiri menn, en einkum þó konur og
börn en nokkurntíma verSur tölu á kom-
iS. Sigursælu þjóSirnar, sem heimtuSu og
fengu fullkomna uppgjöf óvinaþjóSanna,
hafa aS þvl er virSist, ekki veriS þess
umkomnar aS mæta þeirri ábyrgS, sem
þeirri uppgjöf og sigri þeirra var sam-
fara. Hefir þetta stafaS aS nolckru leyti
af getuleysi þeirra sjálfra, samtaka-
leysi sín á milli, og vantrausts
hver á annari. Á þessu ári hafa menn
vlSsvegar um heim, svo sem I Póllandi,
Eystrasaltslöndunum, Austurrlld, Ung-
verjalandi, Palestínu, og jafnvel hér á
Kyrrahafsströndinni og vlSar, liSiS sárar
þjáningar fyrir þjóSerni sitt. Á þessu ári
hefir þaS einnig sannast, svo sem sjaldan
áSur I sögunni, aS syndir feSranna koma
niSur á börnunum. Menn njóta þess eSa
gjalda, hverjir voru forfeSur þeirra,
eiginleika þeirra og verknaSar.
En þrátt fyrir allar hörmungar ársins,
hungur og harræSi, verkföll og vágesti
ýmiskonar hefir fólki voru, í borgum og
bygSum svo vltt sem vitaS er, liSiS vel.
Vonandi er þaS ekki ofmælt aS segja aS
svo lítur út sem vér Islendingar, beggja
megin hafsins, séum eftirlætisbörn for-
sjónarinnar. Vissulega hefir ættland vort
notiS sérstæSrar hamingju og hagsældar
nú hin síSari ár. Er þaS oss öllum sem
þangaS rekjum ættir vorar hiS mesta
gleSiefni. HvaS oss sjálfa snertir finnum
vér til þess á margan hátt, aS þaS er gott
aS vera Islendingur, eSa af íslensku bergi
brotinn. Sem þjóSarbrot búum vér hér viS
hagsæld, og njótum virSingar og álits
flestra góSra manna. Samtímis því sem
minni hluta þjóSarbrot I ýmsum löndum,
sæta grimmum ofsóknum vegna upþ'
runa slns, njótum vér þess aS vér erum
íslenskrar ættar. Er sú afstaSa þjóSflokk-
anna sem vér dveljum meS, ekki svo mjög
aS þakka afrekum sjálfra vor, eins og Þa®
er ávöxtur af iSni og manndómi þeirrar
kynslóSar á meSal vor, sem nú er óSum
aS hníga til moldar. ErfSalögmáliS vinn-
ur oss þannig I vil, þar sem þaS er öSrum
til hins mesta óláns. Ættum vér þá ekki
aS þakka forsjóninni fyrir þessa sél
stöSu sem vér njótum, og leggja meh
rækt en nokkru sinni fyr viS arfinn góSa,
sem hefir reynst ose svo heilla drjúgur •
MeS komu ySar á þetta þing, tel Sg a
þér hafiS goldiS þeirri spurningu já-yr
ySar.
Þessa daga helgum vér þvf hug
efnum vorum sem íslendingar. ™
löndum vorum, og framtíSarlöndu^
barna vorra vottum vér aS sjálfs S ^
alla þegnhollustu, nú sem ávalt.
vinnum þeim löndum, evo sem e 1 ® ^
er, flesta daga ársins, og áranna. ^
fögnum þvl aS Bandaríkin og Cana