Hugur - 01.06.2009, Síða 12

10
Asta Kristjana Sveinsdóttir nefiir viö Louise Antony
Hvernigfe'kkstpú áhuga á heimspeki?
Eg var í grunnnámi í Syracuseháskóla, þar sem ég ætlaði að leggja áherslu á tónlist
- flautan var hljóðfærið mitt - og eins og gerist og gengur í BA-námi í Banda-
ríkjunum þurfti ég að taka valfög utan aðalgreinarinnar. Ég skráði mig í heim-
spekinámskeið hjá Peter van Inwagen og svo var ekki aftur snúið. Ég hafði alltaf
verið mikið fyrir að rökræða, þannig að sumum í fjölskyldunni fannst nú nóg um,
en hérna var ekki einungis leyft að rökræða heldur var beinlínis hvatt til þess. Ég
var í sjöunda himni. Á öðru árinu dvaldi ég svo við nám í London, sem var mér
mjög lærdómsríkt, bæði félagslega og heimspekilega. Á þessum árum hugsaði ég
mikið um frumspekileg efni eins og það sem er mögulegt en aldrei er og verður,
en líka um málspeki.
Og svofórstu ídoktorsnám tilHarvard. Hvernig varpaö?
Harvard var náttúrulega miðpunktur ákveðinnar tegundar af heimspeki á þessum
tíma. Ég sat bæði tíma hjá Quine og var aðstoðarkennari hans í námskeiðinu
fræga Aöferðir rökfræðinnar. Aðalleiðbeinandinn minn, enda þótt það hafi verið
mest á pappírnum, var Hilary Putnam. Ég lærði mikið af Warren Goldfarb og
Jerry Fodor, sem þá var hjá MIT, og einnig mörgum af samnemendum mínum,
t.d. Georges Rey ogJoe Levine. Doktorsritgerðin fjallaði um merkingarkenningar,
raunhyggju og íbyggni.
Þetta voru timarpar sem nátttiruhyggjan /naturalism] var í mikilli sókn, ekki sístfyrir
tilstilli Quines. Hvernig komstpú aðpeim straumum?
Ég var alin upp í kaþólskri fjölskyldu en fór að efast um trúna þegar ég var komin
í háskólann. Þegar ég varð trúnni afhuga varð leitin að sannleikanum fyrir mér
leitin að því hvernig veruleikinn er, en snerist ekki um eitthvað yfirnáttúrulegt. I
stað siðaboðskapar kaþólsku kirkjunnar leit ég svo á að mér bæri að trúa því sem
satt væri og haga mér í samræmi við það hverjar staðreyndirnar væru. Náttúru-
hyggjan kom vel heim og saman við þetta þar sem gert var ráð fyrir því að hvers-
dagsþekking væri í eðli sínu af sama toga og vísindaþekking og að leit okkar að
þekkingu væri einskorðuð við það sem við gætum sannreynt.
Þú heldurpvípá fram að heimspeki sé eins og hver önnurpekkingarleit og að hún sntiist
um staðreyndir?
Ég hafna því að greinarmunur sé á spurningum sem snúist um staðreyndir og
þeim sem snúist um eitthvað annað. Og, nei, ég trúi ekki á greinarmuninn á rök-
sannindum og raunsannindum! [Og nú hlær hún við.]
Þegarpú segir aðpér beri að trtiapvísem satt er, hvaðan kemur sú kvöð?
Ég held nú ekki að fólk þurfi beint að trúa því sem satt er, sé það hugsað sem
einhver kvöð sem sé óháð öðru því sem fólk metur að verðleikum. Enda þótt okk-
ur beri að trúa því sem satt er í einhverjum skilningi, er ekki um að ræða rétt-
nefndar kvaðir. Hugmyndir okkar um veruleikann eru réttar eða rangar (eða að