Árbók VFÍ/TFÍ - 01.06.2003, Blaðsíða 333
í kaflanum um rannsóknir á einangrun hitaveitulagna var gert ráð
fyrir að hitafallið í aðalæðinni yrði 2-3°C, og var það staðfest eftir
að hitaveitan var tekin í notkun. Ofangreindar mælingar frá árinu
1963 voru gerðar þegar aðalæðin hafði verið í rekstri tæp 20 ár. Sjá
mátti að reiðingurinn hafði aflagast nokkuð. Hann var þynnri ofan
á pípunni og poki hafði myndast undir henni. Jafnvel þótt ein-
angrun reiðingsins hefði rýrnað nokkuð á þeim tveimur áratugum,
sem liðnir voru frá því að æðin var lögð, var hún enn vel við-
unandi.
Við mældum einnig varmatap í götustokkum og heimæðum [5]. í
götustokkum í tvöföldu kerfi mældist varmatapið mjög svipað og
mælt var í Teknologisk Institut, 40-46 kcal/h lengdarmetra, eftir
gerð einangrunar.
Hiti vatnsins á ýmsum stöðum í kerfi hitaveitunnar var eftirfarandi:
Vatn frá Reykjum 86,0°C
Inntak geyma á Öskjuhlfð: 82,1 °C
Frárennsli geyma: 80,5°C
Við heimaæð: 77,5°C
Við húsvegg: 77,0°C
Frárennsli húss 35,0°C
v__________________________/
Lokaorð
Bygging raforkuversins við Ljósafoss í Soginu og hita-
veitunnar voru vafalítið farsælustu verklegu framkvæmd-
irnar sem bæjarstjórn Reykjavíkur stóð fyrir á fyrri hluta
nýliðinnar aldar. í síðara verkefninu komu upp margvís-
legir alvarlegir erfiðleikar. í fyrsta skipti var verið að byggja
stóra fjarhitun sem nýtti jarðvarma, og erfiðleikar sem
komu upp vegna heimsstyrjaldarinnar voru miklir. Þess má
meðal annars geta að þýskir kafbátar sökktu tveimur
skipum sem voru að flytja efni til veitunnar frá
Bandaríkjunum. Þrátt fyrir mótlætið tókst að sigrast á
öllum erfiðleikum. Forsendur verksins stóðust vel og engir
alvarlegir rekstrarerfiðleikar komu upp eftir að hitaveitan
var tekin í notkun. Til fróðleiks má geta þess að aðalæðin
frá Reykjum að Korpu, með upphaflegri einangrun, var í
notkun fram til ársins 1997 og hafði því þjónað hlutverki
sínu í 54 ár.
Nokkur hluti hins gamla stokks aðalæðar frá Reykjum til
Reykjavíkur var enn uppistandandi í Mosfellsbæ þegar
mynd sú sem er hér til hliðar var tekin í júlí 2003. Skömmu
síðar var stokkurinn að mestu leyti fjarlægður og nú er að-
eins uppistandandi um þrettán metrar af upphaflega
stokknum.
Hluti stokks aðalæðarfrá Reykjum [
Mosfellsbæ. Á myndinni sést brot á
stokknum.en þar er festa og þenslu-
stykki sitt hvorum megin við hana.
(Ljósm. Karl Ómar Jónsson)
Heimildir
[1] Knud Höjgaard civilingenör. Reykjaviks Opvarmning med Vand fra varme Kilder.Varme nr. 5, oktober 1945.
[2j Johs. Christensen og 0. G. Posselt civilenginörer. Varmeisolering af Ledningerne for Reykjaviks nye Fjernvarmeanlæg.
Varme nr. 5, oktober 1945, og nr. 6, desember 1945.
[3] Helgi Sigurðsson, hitaveitustjóri.Hitaveita Reykjavikur. Erindi flutt (Verkfræðingafélagi fslands 29.nóv. 1944.T(marit VFÍ,
2. hefti 1947.
[4] Karl Ómar Jónsson og Páll Theodórsson.Varmatap aðalæðar frá Reykjum. Óprentað.
[5] Karl Ómar Jónsson og Páll Theodórsson. Einangrun hitaveituæða og varmatap þeirra.Tlmarit VF[, 3.-6. hefti 1969.
[6] Sveinn Þórðarson. Auður úr iðrum jarðar. Saga hitaveitna og jarðhitanýtingar á (slandi, kafli IX, Reykjavík 1998.
[7] Kay Langvad. Reykjavlk Varmeanlæg. Fyrirlestur haldinn hjá Verkfræðingafélagi [slands 13. deseber 1944.T(marit VFÍ, 1.
hefti 1945.
Tækni- og vlsindagreinar |329