Læknablaðið : fylgirit - 01.07.1978, Síða 91

Læknablaðið : fylgirit - 01.07.1978, Síða 91
Analgesics. It appears that a drug must have anti- inflammatory properties before it can relieve pain in rheumatoid arthritis. Both pentazocine (Nuki et al,' 1973) and paracetamol (Lee et al, 1975 Lee et al, 1976) have been shown to be no more effective than placebo, even when given with an anti-inflammatory drug (Nuki et al, 1973, Lee et al, 1976). Approximately 40 per cent of our patients are prescribed paracetamol by their family doctor (Lee et al, 1974b) thus costing the British Health Service undue expense. Despite our efforts to indicate to our family practitioner colleagues there has been no diminution of the amount of paracetamol prescribed. Non-steroidal anti-inflammatory drugs other than aspirin. There are now a large number of such drugs available, and their principal pharmacological properties are summarised in Table I. Phenylbutazone and oxyphen- butazone, one of its two metabolites, have been used since the early fifties. Their potential list of side effects is breath taking, but of particular importance is bone marrow depression. Agranulocytosis and thrombocytopenia occur especially in younger people, and aplastic anaemia in elderly females (Inman, 1977). There is no doubt that these drugs are extremely useful and effective, but risk of bone marrow depression - albeit slight (1 in 80.000 prescriptions) - indicates that they should only be used after less toxic preparations have been tried. We no longer use these drugs to treat acute gout, since bone marrow depression occurs in 5 per cent of patients who have received treatment for less than one week (Fowler, 1972). There seems little to choose between phenylbutazone and oxyphenbutazone in terms of clinical efflcacy or toxic manifestations. The fenemates were introduced also in the 1950s. They are anthranilic acid derivatives, and the most popular one in the United Kingdom is mefenamic acid. Parke Davis, the maker of mefenamic acid claims that it is only a "weak analgesic", but trials we have recently done (Lee et al, 1976, Mavrikakis et al 1977) indicate that it is as potent as indomethacin and other non-steroidal drugs. Family doctors in Glasgow clearly have been influenced by adverts, for they only consider it a "weak analgesic" (Lee et al, 1974b). Side effects of the fenemates are relatively common, but most are mild. Dyspepsia is the more frequent complica- tion, and diarrhoea a close second. Rashes have been reported but clear on discontinuing therapy. Leucopenia, thrombocytopaenia and Coombs-positive haemolytic anaemia have also been described. Perhaps mefanamic acid has been somewhat underestimated and should be used more. Indomethacin is an indole derivative and continues to be a popular prescription of patients with rheumatoid arthritis, despite a high incidence of dyspepsia and cerebral symptoms. The drug has been accused of causing peptic ulceration, but a direct causal relationship has yet to be established. It is of interest that when probenecid is given with indomethacin much higher blood concentrations of the latter drug are found (Brooks et al, 1974). It is common for family doctors to prescribe two or even more non-steroidal anti-inflammatory drugs at the sametime, but the studies of Brooks at al (1975) have clearly shown that when indomethacin and aspirin are prescribed together their combined effect is no greater than either alone. There are now several propionic acid derivatives being used as non-steroidal anti-inflammatory analgesics. Ibuprofen was introduced in the 1960s by Boots Drug Company, and this has proved very popular. It is remarkably free from side effects, but it is not quite as potent as indomethacin (Deodhar et al, 1973). Flurbiprofen will shortly be released in the United Kingdom, and in our experience it promises to be more effective than ibuprofen (Lee et al, 1976). Naproxen was introduced in the 1970s by Syntex. It has the benefit that it only requires twice daily oral administration. Side effects are mild, but a few patients have been reported to have developed gastro- intestinal haemorrhage. Ketoprofen (May and Baker) is similar to ibuprofen in its effect and low incidence of side effects (Lee et al 1976). Fenoprofen has been 89
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160

x

Læknablaðið : fylgirit

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið : fylgirit
https://timarit.is/publication/991

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.