Læknablaðið - 15.02.2001, Side 45

UMRÆÐA & FRÉTTIR / KONUR í LÆKN ASTÉTT
legur hópur kvenna í félaginu, og það sem við erum
að fást við á tvímælalaust eftir að skila sér á jákvæðan
hátt fyrir læknastéttina í heild.“
Hvers vegna kvennafélag?
Eru margir að velta því fyrir sér hvers vegna konur
séu með sérfélag?
„Já, í byrjun voru raddir á lofti um það að þetta
væri tímaskekkja, en ég held frekar að það hafi verið
töf á stofnun félags kvenna í læknastétt. Þau félög
sem stofnuð voru í Skandinavíu og Bandaríkjunum á
árunum 1900-1920 eru mjög virk og ómetanleg
ennþá. Þegar ég var í Svíþjóð fór ég á nokkra fundi
hjá félagi kvenna í læknastétt sem voru mjög gefandi.
Þar voru og eru enn haldin ýmis sérhönnuð námskeið
fyrir konur í læknastétt, bæði almenn og fyrir konur í
leiðandi stöðum. Umræðan um jafnréttismál er
nokkuð lengra komin en hér og þykir sjálfsagðari.
Þar í landi er handleiðsla í og eftir sérnám aðferð sem
er notuð í vaxandi mæli, ekki aðeins fyrir konur
heldur einnig karla.“
Nú fer sérfrœðinám íslenskra lœkna að lang-
mestum hluta fram erlendis. Finnst þér að skynsam-
legt væri að bjóða upp á handleiðslu þegar lœknar
koma til baka?
„Það væri skynsamlegt að bjóða upp á einhvers
konar handleiðslu fyrir þá sem það kjósa. Það mætti
líka hugsa sér að hafa stutt námskeið á hálfs árs til
eins árs fresti sem miðuðu að því að setja fólk hraðar
inn í hlutina aftur. Það breytist margt hér heima á
þeim tíma sem fólk er erlendis í sérnámi.“
Veistu hvers vegna handleiðslan sem ykkur var
boðið upp á við Karólínska var aðeins œtluð konum?
„Já, eins og ég sagði áður þá var þetta framhalds-
verkefni sem spratt upp úr vísindaneti kvenna.
Meginniðurstaðan úr þessu tilraunaverkefni var
þörfin fyrir net kvenna og þörfin fyrir handleiðslu
eftir sérnám. Það kom vel í ljós að það þurfa að vera
mun skýrari leikreglur í sambandi við stöðu- og
styrkjaveitingar. Ég held að það sama eigi við hér á
landi. Margar ungu kvennanna í stéttinni hafa verið
að tala um að fá einhvers konar alhliða „framsækni-
námskeið“ með áherslu á stjórnun. Okkur leist mjög
vel á það og byrjar fyrsta námskeiðið nú í febrúar.
Konum er að fjölga í stjómunarstöðum í læknastétt,
að vísu mjög hægt, og yngri konum í stéttinni fjölgar
ört. Það þarf að undirbúa jarðveginn fyrir þær svo
þær njóti sín í starfi í framtíðinni og fái stöður við
hæfi. Það þarf einnig að auka sveigjanleika í starfinu,
talsvert er um að ungar konur á kandídatsári séu með
ung böm, og þá þarf að taka meira tillit til þess en
gert er. Bæði í sambandi við stöðugildi og vaktir. Það
þarf til dæmis að vera möguleiki á skertum stöðum,
því mörgum konum finnst álagið of mikið og vinnu-
tíminn of langur. Það er mikilvægt að halda uppi
gagnkvæmri virðingu kynjanna innan stéttarinnar og
líta á það á jákvæðan hátt að við erum ólík. Hvert
Ólöf Sigurðardóttir
sem litið er bæði hér innanlands og í
nágrannalöndunum er stöðugt verið að vinna að
jafnréttismálum. Mér finnst nauðsynlegt að í
læknastétt á Islandi verði þessari umræðu einnig
haldið heitri, báðum kynjum til góða og stéttinni til
sóma.“
Lárétt skiplag og hópastarf
Hvað er framundan hjá félaginu?
„Við höldum áfram að þróa það smám saman, en
það þarf að ætla sér tíma til að byggja félagið upp.
Við erum með frekar lárétt skipulag og bjóðum
aðallega upp á starf í vinnuhópum. Þar myndast betri
tengsl en í stóru félagi og skemmtileg dreifing verður
í aldri og sérgreinum kvennanna. Námskeiðið sem er
að fara af stað núna í febrúar var unnið af einum
vinnuhópnum. Einn vinnuhópurinn er að kanna
stöðu kvenna í læknastétt og er það vinna sem tengist
grein þeirri sem birtist eftir Guðrúnu Agnarsdóttur í
þessu blaði. Það eru einnig fyrirlestrar og fleira
framundan á vorönninni hjá okkur. Við erum með
aðsetur í húsnæði Læknafélaganna í Hlíðasmára og
munum á næstunni fara að koma okkur fyrir þar.“
Konur hafa gefið sér tíma til að koma á fundi hjá
ykkur?
„Já, það er merkilegt hve mætingin hefur verið
góð. Auðvitað hafa konur mikið að gera og á fundum
hjá Læknafélagi Reykjavíkur er algengt að fáar
konur mæti. Þess vegna komu þessar gífurlegu
undirtektir strax í upphafi okkur á óvart. Það er
okkur hvatning til að halda áfram að koma félaginu á
laggirnar og auka starfsemi þess.“
aób
Læknablaðið 2001/87 141