Tímarit Máls og menningar - 01.05.1948, Qupperneq 21

FYRIR HUNDRAÐ ÁRUM
11
tækjum setti stjórnin á nýa skatta, er komu mjög illa við bændur
Frakklands. Þetta tiltæki varð til þess, að bændur og smáborgarar
fylltust fjandskap til hins unga lýðveldis og sneru allri heift sinni
gegn hinum rauðu iðjuleysingjum í París, er unnu Kleppsvinnu á
kostnað skattgreiðendanna.
I sama mund og hinar fjölmennu miðstéttir Frakklands fjar-
lægðust lýðveldið, urðu átökin harðari í París milli múgsins og
stjórnarinnar. Róttækir byltingamenn nýslopjinir úr fangelsi, svo
sem Blanqui og Barbés, ráku mikinn áróður meðal verkamanna, og
tortryggni þeirra gegn bráðabirgðastjórninni óx með hverjum degi
sem leið. Louis Blanc tókst um miðjan marzmánuð að afstýra því,
að lýðurinn velti bráðabirgðastjórninni, en hlaut það eitt að laun-
um, að hægrimenn stjórnarinnar gátu boðið honum byrginn og
áhrif hans rénuðu óðfluga. Vígstaða hinna róttæku flokka versnaði
einnig um allan helming, er kosningar lóru fram til stjórnlaga-
þingsins í aprílmánuði. Vinstrimenn höfðu barizt gegn því, að
kosningar yrðu háðar svo snemma, áður en lýðveldið hefði fest
rætur i huga þjóðarinnar. Úrslit kosninganna urðu hægrimönnum
í hag. Sósíalistar fengu örfá þingsæti, en konungssinnar beggja
konungsætta höfðu til samans á þriðja hundrað fulltrúa. Fjöl-
mennasti flokkur þingsins voru hægfara lýðveldissinnar, og þessi
flokkur fór með framkvæmdarvaldið. Hinn 8. maí lagði bráða-
birgðastjórnin niður völd, og fól þingið þá framkvæmdarvaldið í
hendur fimm manna nefnd, er öll var skipuð hægfara lýðræðis-
sinnum, nema að Ledru-Rollin fékk að fljóta með úr hópi vinstri
manna.
í maímánuði mátti sjá það af mörgum sólarmerkjum, að til úr-
slita mundi draga milli Jrjóðsamkomunnar og lýðsins í París. Um
miðjan maí hafði hinum róttæku flokkum nærri tekizt að hleypa
upp Jjjóðsamkomunni, en Jrjóðvarðliðið skarst í leikinn og handtók
marga af fremstu leiðtogum hinna byltingarsinnuðu klúbba Parísar.
En ])jóðvinnustöðvarnar ollu því, að borgarastyrjöld brast á. Hinn
nýi vinnumálaráðherra, Trélat, gaf út tilskipun þess efnis, að allir
ógiftir menn á aldrinum 18—25 ára skyldu ganga í herinn eða að
öðrum kosti verði reknir úr þjóðvinnustöðvunuin. Allir verkamenn,
er ekki höfðu búið lengur en 6 mánuði í París, skyldu einnig ganga