Tímarit Máls og menningar - 01.05.1948, Qupperneq 41

HENRY WALLACE:
Hvers vegna ég býð mig fram
Grein sú sem hér fer á eftir er þýcld úr ameríska tímaritinu New
Republic, 5. jan. þ. á. Hún er fyrsta greinargerð Henry Wallaces
fyrir framboði sínu til forsetakjörs í Bandaríkjunum á hausti koin-
anda, en þar sem íslenzkar hlaðafregnir um Wallace og stefntimál
Itans hafa verið heldnr fátæklegar, þótti rétl að hirta grein þessa í
heilu lagi.
Ég er sannfærður unt, að nú er kominn tími til, að óháðttr fram-
bjóðandi verði í kjöri við forsetakosningarnar. Ég trúi á sigurvonir
lýðræðisins í heiminum. Ég trúi því, að þessar vonir geti rætzt hér
í Bandaríkjunum og nteð öllum þjóðum, og á vorum tímum. En ég
sé þessum vonum búna hættu af núverandi stefnu þjóðmálanna.
Mig hefur hryggt að sjá auðugustu, voldugustu, og að mínum
dómi glæsilegustu jrjóð heimsins tröllriða af ótta. Vér einir af öll-
titii þjóðum heimsins tölum nú eins og dómsdagur vofi yfir. Vér
óttumst stríð. Vér væntum kreppu. Vér búumst við, að Randalag
sameinuðu þjóðanna sundrist og að heimurinn skiptist í tvæi fylk-
ingar. Heim, sem játa, að þetta allt sé satt og hæla við: Nú er bezt
að híða átekta, — vil ég svara: Vér getum ekki beðið: farsæld
Bandaríkjamanna krefst þess, að vér hefjumst nú handa.
Verkamenn vorir óttast um atvinnu sína. Þar eð raunverulegt
verkakaup þeirra minnkar með hækkandi verðlagi, rýrna lífskjör
þeirra jafnt og þétt, og þeir finna líka þunga nýrra skuldabyrða.
Mæðurnar og þeir synir þeirra, setn eru enn á skólaaldri, óttast
herskylduna, sem nú nálgast óðum og mun neyða milljónir banda-
rískra drengja lil að eyða heilu ári af ævi sinni til einskis gagns.
Kaupmennirnir óttast hverfulleik markaða sinna. Margar þúsund-
ir óháðra smáframleiðenda fá nú tneira en nokkru sinni áður að
kenna á yfirgangi Itinna voldugu einokunarhringa.