Tímarit Máls og menningar - 01.05.1948, Síða 70

60
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
spítalann í Tokio. Faðir Cieslik og íorstöðumaðurinn íóru með hann
allt til Kobe, en jesúiti úr þeim bæ fylgdi honum þaðan og hafði
meðferðis þessi skilaboð frá lækni í Kobe til forstöðukonu spítal-
ans: „Hugsið yður vel um áður en þér dælið blóði í þennan mann.
því að þegar um kjarnorkusprengju-sjúklinga er að ræða vitum
við ekkert nema þeim blæði út við minnstu nálarstungu.“
Þegar faðir Kleinsorge kom á spítalann, var hann hræðilega fölur
og riðandi. Hann kvartaði um, að sprengjan hefði komið ólagi á
meltinguna og að hann væri með innantökur. Hvítu blóðkornin
reyndust við prófun hjá honum 3000 (5 til 7 þúsund er eðlilegt),
hann var hættulega blóðlítill og hitinn var hár. Einn læknanna, sem
ekki vissi mikið um þessi einkennilegu veikindi -— faðir Kleinsorge
var þar einn af fáurn kjarnorku-sjúklingum — leit til hans og sagði
afar uppörvandi: „Þér losnið héðan eftir eina eða tvær vikur“. En
þegar hann kom fram á ganginn, sagði hann við forstöðukonuna:
„Hann lifir það ekki af. Allir þessir sprengju-sjúklingar deyja -—
sannið þér til. Þeir tóra þetta tvær vikur og svo deyja þeir.“
Læknirinn gaf fyrirmæli um að þvinga ofan í hann næringu. Á
þriggja tíma fresti var neytt ofan í hann eggjum eða kjötsafa og
honum var gefinn eins mikill sykur og hann þoldi. Hann fékk
vítamín og járnlyf og arsenik (í Fowlers upplausn) vegna blóð-
leysisins. Hvorugur spádómur læknisins rættist á honum, hann
hvorki dó né komst á fætur innan tveggja vikna. Þrátt fyrir það, að
skilaboðin frá lækninum í Kobe komu í veg fyrir, að hann fengi
blóðgjafir, sem hefði án efa orðið honum fyrir beztu, batnaði hon-
um sótthitinn og meltingartruflanirnar tiltölulega fljótt. Hvítu
blóðkornunum fjölgaði í bili, en snemma í október fækkaði þeim
aftur niður í 3600. Tíu dögum síðar fjölgaði þeim snögglega fram
úr eðlilegri tölu upp í 8800, en loks hættu þessar sveiflur og hafði
hann þá 5800. Lítilfjörlegu skrámurnar, sem hann hafði hlotið,
voru öllum ráðgáta. Stundum greru þær á nokkrum dögum, en svo,
þegar hann fór eitthvað að hreyfa sig, rifnuðu þær upp aftur.
Þegar honum fór að líða vel, skemmti hann sér prýðilega. I Hiro-
shima hafði hann verið aðeins einn af þúsundum þjáðra. I Tokio
var liann sjaldgæfur sjúklingur. Ungir amerískir herlæknar komu
í tugatali til þess að gera athuganir sínar. Japanskir sérfræðingar