Tímarit Máls og menningar - 01.05.1948, Blaðsíða 79

i'IROSHIMA
69
skiptabanka sinn í Hiroshima, og þar sagði einn afgreiðslumaður-
inn henni, að ef númerin kæmu heim við bækur bankans, mundi
hún geta fengið peningana greidda. Strax eftir að hún fékk þá, fór
hún og tók á leigu einn af kofunum smiðsins. Hann var í Nobori-
cho, skannnt frá fyrra heimili hennar, og þó að gólfið væri óhreint
og kofinn dimmur, var það að minnsta kosti heimili í Hiroshima,
og hún þurfti ekki lengur að vera háð gustukum tengdafólksins.
Um vorið bar hún hurtu rusl af lóðinni og bjó sér til matjurtagarð.
Hún eldaði í pottum og pönnum og át af diskum, sem bún hirti úr
ruslinu. Hún sendi Myeko á dagheimilið, sem jesúítarnir höfðu
opnað á ný, og tvö eldri börnin gengu í Nobori-cho barnaskólann,
sem var starfræktur undir berum himni vegna húsnæðisskorts.
Toshio langaði til þess að verða vélasmiður, eins og hetjan hans,
Hideo Osaki, hafði verið. Verðlagið var hátt. A miðju sumri var
sparifé hennar þrotið. Hún seldi nokkuð af klæðnaði sínum, svo að
hún gæti keypt mat. Einu sinni hafði hún átt nokkra verðmæta
sloppa, en á stríðsárunum hafði einum þeirra verið stolið, annan
hafði hún gefið systur sinni, sem varð heimilislaus í sprengjuárás
á Tokuyama, tvo hafði hún misst í sprengingunni miklu í Hiroshima,
og nú seldi hún þann síðasta. Fyrir hann fékk hún aðeins hundrað yen,
sem entust ekki lengi. 1 júní fór hún til föður Kleinsorge til þess að
leita ráða um hvernig hún ætti að komast af, og snemma í ágúst var
hún enn að velta fyrir sér, hvorn kostinn af þeirn tveimur, sem hann
hafði ráðlagt henni, hún ætti að velja — ráða sig til heimilisstarfa hjá
einhverjum úr setuliðinu, eða fá léð nægilegt fé hjá skyldfólki
sínu, kringum fimm hundruð yen, rúmlega þrjátíu dollara, til þess
að láta gera við ryðguðu saumavélina og taka upp fyrri iðju sína
og gerast saumakona.
Þegar herra Tanimoto kom aftur frá Shikoku, breiddi hann tjald,
sem hann átti, yfir þakið á húsinu, er hann hafði tekið á leigu í
Ushida og var mikið skemmt. Það lak um þakið þrátt fyrir þetta,
en hann hélt samt guðsþjónustur i rakri setstofunni. Hann var far-
inn að hugsa um að afla sér fjár til viðgerða á kirkju sinni í borg-
inni. Hann og faðir Kleinsorge urðu mestu mátar og hann hitli
jesúítana oft. Hann öfundaði þá af auðlegð kirkju þeirra; þeir