Tímarit Máls og menningar - 01.05.1948, Blaðsíða 85

IIIROSHIMA
75
|iað leyli, sem sprengingin varð, gat fljótlega talað óþvingað, jafn-
vel glaðlega, um viðburðina, og fáum vikum áður en ár var liðið
skrifaði hann fyrir kennara sinn í Nobori-cho barnaskólanum þessa
hispurslausu ritgerð, sem hér fer á eftir: „Daginn fyrir sprenging-
una fór ég í sund. Um morguninn var ég að eta hnetur. Eg sá ljós.
Eg þeyttist yfir í rúin litlu syslur minnar. Þegar húið var að bjarga
okkur, sá ég ekki lengra en að sporvagninum. Mamma og ég fórum
að tína saman og láta niður ýmsa hluti. Nágrannarnir gengu um
brenndir og blóðið rann úr þeiin. Hataya-san sagði mér að flýja
með sér. Ég sagði, að ég vildi biða eftir mömmu. Við fóruin í garð-
inn. Það kom hvirfilvindur. Um kvöldið brann gasgeymir og ég sá
eldinn speglast í ánni. Við vorum í garðinum eina nótt. Næsta dag
fór ég að Taiko-brúnni og mætti vinstúlkum mínum Kikuki og
Murakami. Þær voru að leita að mömmu sinni. En mamma Kikuki
var meidd og mamma Murakami, æ, hún var dáin.“
Magniis Kjfírtfínsson og Sverrir Thoroddsen þýddu.