Tímarit Máls og menningar - 01.03.1952, Side 18

8
TÍMARIT MÁLS OG MENNINGAR
horfa, sagði ég. Já ég veit þér trúið mér ekki, og þetta er líka eftilvill
eitt meðal hins fáa yfirnáttúrlega í heiminum, að á íslandi fljúga allir:
sjómenn fljúga í verið, kaupakonur fljúga í kaupavinnu, gamlar konur
fljúga þegar þær hætta að geta geingið, lömbin fljúga þegar verið er að
hafa fjárskifti — þessar litlu brosmildu skepnur taka sig jarmandi uppí
tvö þúsund metra hæð yfir Vatnajökul; á íslandi fljúga jafnvel gul-
rófurnar austanúr Oræfum á haustin: morötter, kálrabbi . . .
Og um það leyti sem maðurinn kom, sem ég ætlaði að finna, þá hélt
þessi stúlka sig hafa heyrt eina mestu lygasögu ævi sinnar, samansetta
af rithöfundi handa henni sérstaklega og án endurgjalds.
Vegir og viský
Ég hitti írskan mentamann sem hafði verið á íslandi. Hann sagði að
íslendíngar og írar væru líkir í því að þeir héldu hvor um sig að land
sitt væri miðdepill alheimsins. Þrent hafði honum líkað vel á íslandi:
vatn, loft og kaffi; tvent væri það sem íslendíngar ekki kynnu, annað
var að drekka whisky, það drykkju þeir einsog þegar börn væru að
drekka mjólk, þángað til þeir væru farnir að veifa með handleggjunum
einsog menn sem eru að slá þýfi, og tala hver við annan með raddstyrk
einsog þeir væru að ræða við heyrnarlausa ömmu sína; hitt sem þeir
virtust ekki kunna var akstur bíla, hann hafði víða farið en aldrei séð
menn aka bílum jafnruddalega, hélt því fram að íslendíngar mundu
vera verstu bílstjórar í heimi, tók þó lángleiðabílstjóra á akureyrar-
leiðinni undan.
Ég hef oftar heyrt útlendínga undrast hvað við íslendíngar ækjum
bílum klaufalega, og stundum verið að að hugsa um í hverju það lægi.
Ég held að ástæðan sé sú að vegir á íslandi eru mun verri en á öðrum
löndum þar sem tíðkast að almenníngur aki bílum. Utlendíngi blöskrar
að sjá okkur aka í þriðja gíri á vegum eða réttara sagt óvegum svo
furðulegum, að þar mundi aungvum erlendum ökumanni koma til hug-
ar að fara öðruvísi en í fyrsta. Okkar vegir eru yfirleitt ekki gerðir
þeim farartækjum sem hér eru notuð, þeir eru nokkurskonar abstrakt-
vegir, og virðast ekki nema að litlu leyti hugsaðir með tilliti til um-
ferðarinnar. Ef við ættum að aka þá einsog útlendíngar mundu aka á
samskonar vegum, væri það sama og taka upp aftur lestagáng á ís-
landi. Á þjóðbrautum Evrópu og Bretlandseya er óðar sett upp hættu-