Tímarit Máls og menningar - 01.03.1952, Page 46
H A L L 1) Ó R STEFÁNSSON:
Ferðalag Pálínu
----------og tigin íjiill rísa svimhá yfir skóg og velli. Iðjagrænum
dalnum er skipt að endilöngu með breiðu liðuðu silfurbandi, niðandi
draumrótt unz dregur að fossi ofarlega í ánni; þá fer að heyrast trölls-
legur hlátur hins hvíta jötuns sem skekur svart bergið þegar hann bylt-
ist fram af því ofan í grænblikandi iðu hyls, þar sem laxar fleyga vatn-
ið með sporðaköstum.
Beggja megin árinnar er frítt undirlendi, engjar og bithagar kvikir
af nautpeningi og hrossum en gil og gróðurgeirar teygjast upp eftir
fjallshliðum með blómskrúði og berjagnægð, og fuglar verpa á evrum
og móum, synda á ám og tjörnum og svífa ofar klettum með söng og
vængjablaki.
Með báðum hlíðum eru bæjaraðir, nær fjöllum en á. Reisulegir bæir
og stór velræktuð tún. Velmegun sveitarinnar endurspeglar forna og
nýja menningu. Heim að hverjum bæ liggur akvegur og sínú og bílar
og búvélar finnast fyrir á hverri jörð. En bæjanöfn eru gömul og þjóð-
leg, órækur vottur um málverndun og forn höfðingjasetur: Fögruvellir
Auðsholt Silfrastaðir Sunnuhvoll Miklibær og þar út eftir slóðunum.
Hvergi kotsnafn, engin afbökun á tungu feðranna.
Og fólkið, sem þennan dal byggir, dregur dám af fullkomleika hans
og fjölbreyttu sívakandi lífi. Það er tígulegt gáfað og duglegt; sannur
kjarni þjóðarinnar. Glaðværð og góðvild einkennir það svo mjög að
allar aðrar sveitir virðast byggðar nöldurseggjum og illmennum borið
saman við íbúa þessa dals. Og þar er alltaf gott veður.
Snemma sunnudagsmorguns á miðju sumri stendur ung stúlka uppi
á hæsta grashólnum í þyrpingu neðan undir hraunhrygg sem seilist frá
slöðri ofarlega í fjallinu austan ár og innarlega í dal ofan á jafnsléttu.
Hún ber hönd fyrir augu og skyggnist eftir veginum út dalinn. Hæg