Tímarit Máls og menningar - 01.03.1952, Qupperneq 105

-ANNÁLL ERLENDRA TÍÐINDA
95
flugvélar Norðanmanna og liinna kínversku sjálfboðaliða séu hraðfleygari en flug-
vélar Bandaríkjanna, að loftvarnir Kóreumanna fari sívaxandi „og flugvélatjón vort
•er töluvert meira en fjandmannanna." Bandaríkin hafa beðið mikið afhroð í Kóreu
bæði hernaðarlega og siðferðilega. Bandaríkjamenn hafa fest fjölmennan her á
fjarlægum vígstöðvum, og þeim hefur ekki tekizt að afla sér liðsauka svo nokkru
nemi frá Sameinuðu þjóðunum. Bandaríkin hafa einangrað sig í Kóreuævintýrinu,
•og hvorki betl né hótanir virðast geta aflað þeim vígsgengis hjá vestrænum þjóðum.
Þótt stjórnarskipti hafi orðið á Bretlandi og íhaldsmenn tekið völd verður enn ekki
vart neinnar stefnubreytingar Bretlands í Asíumálum. Hins vegar má greinilega
merkja sívaxandi óánægju meðal almennings í Bandaríkjunum vegna stríðsfóm-
anna í Kóreu, stríðsfórna, sem enginn opinber áróður fær lengur réttlætt. Banda-
ríkin hafa ekki aðeins einangrazt hemaðarlega í Kóreu. I pólitískum og siðferði-
legum efnum gustar einnig æ kaldar að þeim á austurhelmingi jarðar. Vinum Banda-
ríkjanna í Austur-Asíu fjölgar ekki við það, að þau hafa endurreist atvinnulegan og
hernaðarlegan mátt Japana og reyna enn að blása lífsanda í nasir líksins á Formósu.
Það verður ekki heldur Bandaríkjunum til vinsælda á þessum slóðum þótt þau taki
■á sitt breiða bak að bera herkostnaðinn af nýlendustyrjöldum Frakklands í Indó-
Kína og Bretlands á Malajaskaga. Og í sama mund og kólnar kringum Bandaríkin
■á austurslóðum sjást þess mörg merki, að „vinsældir og áhrif“ þeirra í Vestur-
Evrópu eru einnig á faralds fæti.
Fulltrúar bandarískrar heimsmálastefnu hafa nú um langt skeið unnið að því að
■skapa Bandaríkjunum „vígstöðu styrkleikans", svo sem þeir hafa orðað það. Þessi
styrkleikavígstaða hefur verið í því fólgin, að stofna til hemaðarbandalags í austri og
vestri gegn Ráðstjórnarríkjunum og alþýðulýðveldunum. Bandaríkin hafa hresst við
hin sigruðu fasistastórveldi, Japan, Ítalíu og Vestur-Þýzkaland. Þau hafa gert ný-
fasistaríkin Grikkland og Tyrkland að fullgildum félögum Atlanzhafsbandalagsins
•og hafa að öllum líkindum gert leynilegt hernaðarbandalag við Francó Spánar og
Tító Júgóslavíu. Þau reyna að steypa í eina heild allri stóriðju Vestur-Evrópu undir
yfirstjóm sinni og iðjuhölda Vestur-Þýzkalands og vinna látlaust að því að stofna
þegar á þessu ári 50 herfylkja Evrópuher. Fyrir nokkru hefur Truman Bandaríkja-
forseti farið fram á það við þingið, að það veiti 8 milljarða dollara til þess hers, sem
•enn er aðeins til á pappímum. Þessi fjárbeiðni er glöggt dæmi þess, hvemig komið
■er hag hinna evrópsku fylgiríkja Ameríku. Eftir fjögurra ára Marshallhjálp em tvö
af stórveldum Evrópu á barmi gjaldþrotsins, England og Frakkland. Hagkerfi hinn-
ar borgaralegu Evrópu er allt úr skorðum gengið vegna þeirrar hervæðingar, er
Bandaríkin hafa lagt vestrænum þjóðum á herðar. Hvert ríki Vestur-Evrópu á fæt-
ur öðru sker niður innflutning sinn, „heimsmarkaðurinn“ er orðinn þrengri en dæmi
•eru til, Ástralía minnkar nú innflutning sinn um helming, en í sama mund er
þessum ríkjum skipað að vígbúast eins og þau væru þegar komin í stríð. Loks er
þeim bannað með bandarísku valdboði að verzla við hinn sósíalíska hluta heimsins,
'þótt þar búi þriðjungur alls mannkynsins með óþrjótandi markaðsmöguleika. Þetta
sem hér hefur verið sagt er ekki áróðursýkjur, heldur blákaldar staðreyndir. í ára-
mótahugleiðingum sínum hafa vestræn blöð beggja megin Atlanzhafsins lýst hag og