Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.1959, Side 50

Tímarit Máls og menningar - 01.09.1959, Side 50
TIMARIT MALS OG MENNINGAR hættina, en báðir spreyttu þeir sig síðan á að yrkja kvæðið. I kvæðinu er svo lauslega drepið á efni sagna, að ekki verður af því ráðið, hvort þær sögur voru ritaðar eða ekki. En þegar þess er gætt, að Islendingar voru þá farnir að rita slíkar sögur og áhrifa þeirra tekur að gæta í Noregi og Dan- mörku nokkru síðar, þá er það síður en svo ólíklegt, að Hallur hafi tekið með sér skráðar sögur. I upphafi kvæðisins kemur það fram, hve ágætt skemmtiefni hetjusögur hafa þótt: „Skyldur að skemmta, þyki ég skötn- um vera.“ í Háttalykli er drepið á efni eftirtaldra sagna: Sigurðar sögu Fáfnisbana, Jörmunrekks sögu, Helga sögu hvassa, Ragnars sögu loðbrókar og sona hans, Svipdags sögu, Hag- barðs sögu, Friðleifs sögu, Ála sögu, Fróða sögu, Helga sögu Hálfdanar- sonar, Haralds sögu hUditannar, Hrings sögu, Hjaðninga þátt, Hróljs sögu kraka, Orvar-Odds sögu, Eiríks sögu, Gautreks sögu og Styrbjarnar þáttar sœnska. Auk þess er vikið að norskum konungum, sem íslending- um urðu að söguefni, allt frá Haraldi hárfagra, eins og þegar er getið. I kvæðinu kemur fyrir hugtakið „öðl- inga sögur“ um hina fornu konunga, en slíkar sögur eru nú venjulega nefndar fornaldarsögur. Sumar þess- ar sögur glötuðust snemma á íslandi og hafa varðveitzt að einhverju leyti í Danasögu Saxós, sem brátt verður vikið að. Efniskjarni þessara sagna flestra er ævaforn, en um slíkt var notað hugtakið „forn minni“. Hin fornu minni voru notuð á ýmsan hátt; þau urðu stundum myndlistar- mönnum að yrkisefni, og þau voru sífellt notuð af skáldum, sem ortu um þau kvæði eða viku að þeim í kenn- ingum og heitum. Slíkir sögukjarnar voru einnig notaðar af þeim, sem skemmtu með munnlegum sögum. Síðasta stigið er ritaða sagan. Þegar sögur á borð við Hrómundar sögu Gripssonar, eru kallaðar lygisögur, er í rauninni verið að viðurkenna skáld- skap höfundanna. Menn hafa ekki borið brigður á hinn forna sögu- kjarna, sem skrifað var um, heldur kemur fram í heitinu lygisaga skiln- ingur á því, að söguhöfundur hefur aukið mikið við hið forna minni frá eigin brjósti. Margar þær fornaldar- sögur, sem hér hafa varðveitzt, eru alllangar og ýtarlegar, enda hafa þær getað skemmt mönnum um langar stundir. Hins vegar voru sögur þær, sem Snorri ritar í Eddu um fornar hetjur, fremur stuttar. Þær eru þó ekki síður áhrifamiklar, en hins vegar voru þær verr fallnar til skeimntunar fyrir stuttleika sakir. 6 Um miðja 17. öld var skrásett sænskt þjóðkvæði, sem talið er hafa verið ort alllöngu fyrr. I kvæði þessu er fjallað urn þá Orm sterka Stórólfs- son og Ásbjörn prúða, eða Ormen 144

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.