Tímarit Máls og menningar - 01.03.1966, Síða 26

Tímarit Máls og menningar
um það í blaði, og hann gerir sér aldrei háar hugmyndir um það, hefur feng-
izt eitthvað við skáldskap og hefur þá sennilega einhvern grun rnn að geta
notið ritmennskuhæfileika sinna á þessum stað og komið hugmyndum sínum
á framfæri. En hafi hann haft einhverjar slíkar hugmyndir þurrkast þær
mikils til út á augabragði um leið og hann stígur inn fyrir þröskuld þessarar
byggingar og gersamlega þegar hann kynnist anda Blaðsins, ritstjórn þess og
starfsháttum. Andrúmsloftið er óhugnanlegt, kalt og vélrænt og lævi blandið,
stofnunin eins og kölkuð gröf og draugslegur andi bak við alla starfsemi
hennar. Loga ógnar þetta andrúmsloft, sér ekki annað en vélbrúður, finnur
engin mannleg tengsl, enga mannlega snertingu við neinn atburð. „Dauði og
slys og afli lagt að jöfnu“. „Sú óhamingja var ekki til sem varð ekki eins
og veðurfregn í blaði.“ Hann komst á þá skoðun að blöð væru „stærsti
kirkjugarður mannlegra tilfinninga ...“ Eins drukknar í þessari kölkuðu
gröf hver mannleg hugsun. „Logi tók eftir að Stefnir var að tala við hann.
En orðin týndust í salnum — eins og þeim væri stolið. Pappírinn þyrsti í
hvert orð en svelgdist á hugsununum ... Hérna var það blandað — sljóvgun-
areitrið." í stytztu máli sagt: allt missir mannlegt gildi, mannlegan eiginleik,
því að markmið Blaðsins er það eitt að ná pólitísku valdi yfir hugum lesenda,
ákveða skoðanir þeirra eftir hagsmunum flokksins er á bak við það stendur.
Lesendur eru ekki annað en leir sem Blaðinu er ætlað að móta eftir geðþótta,
rækta hjá ákveðin sjónarmið án minnsta tillits til hvað sé rétt eða rangt,
heldur má þar öllu snúa öfugt, eins þó að varði líf og frelsi þjóðarinnar.
NATO er friðarbandalag af því að flokkurinn styðst við það, hersetan þjóð-
arnauðsyn vegna þess að hún er bakhjallur að valdi og auðlegð flokksins.
Augu Loga opnast fyrir þeim svikráðum við þjóðina sem er dagleg iðja
þessarar stofnunar og valdsins á bak við hana. Raktir eru þræðir Blaðsins
til herstjórnar setuliðsins. „Hér vinna menn með hersetunni“, er einn blaða-
maðurinn, Baldur, látinn segja, sá er síðar finnst hengdur í kjallara hússins
með leyniskjöl um staðsetningu kjarnorkuvopna á Islandi inni á sér. Hjá
Loga verður hver áreksturinn af öðrum við ritstjórnina, er sníður til að vild
greinar hans sem annarra blaðamanna. Hann fær æ meira ógeð á starfinu,
og stekkur burtu.
í starfi sínu við Blaðið hefur Logi jafnframt kynnzt borgarlífinu, þar sem
honum finnst leggja ís að hjartanu. „Það var eins og allir væru að flýta sér
að deyja .. . Allir voru að fela sig fyrir öðrum. Kannski til að fela sig fyrir
sjálfum sér. En það hlaut að vera vegna þess að þeir þekktu sjálfa sig og
fyrirvörðu sig.“ Dregin er upp mynd af kosningadegi, af skemmtanalífi, af
16