Tímarit Máls og menningar - 01.03.1966, Síða 72

Tímarit Máls og menningar
Þú ert sá fyrsti, sem segir það, sagði hún. Þegar ég var telpa kölluðu
krakkarnir mig gilitrutt.
En það kom ljómi í augu hennar og hann vissi að henni þóttu orð hans góð.
Hvernig hafði henni líkað ballið?
Svona lala, sagði hún.
Ekki betur.
Nei, það hafði verið svo snubbótt.
Hún sat karlvega á kolli fyrir framan hann og andaði brjóstunum út í
þunna peysuna.
Seztu hjá mér elskan, bað hann og kjassaði sængina með hendinni.
Það fer vel um mig svona, sagði hún.
Betur ef þú kæmir til mín, sagði hann.
Hún settist hj á honum eftir nokkrar mótbárur og hár hennar strauk vanga
hans. Um nóttina gaf hún sig honum.
Hann varð undrandi og glaður er hann fann að enginn hafði átt hana
áður. A eftir lágu þau hlið við hlið, töluðu saman hljóðlega og hann fann
kyrrlátan svala streyma til sín frá henni.
Nú fyrirlíturðu mig, sagði hún og lagði niður gælurnar í hári hans.
Afhverju ætti hann að gera það?
Ég gerði það, sagði hún. Strákum geðjast ekki til lengdar að leiðitömum
stúlkum.
Þú ert ágæt, sagði hann.
Þau héldu áfram hlj óðskrafinu í nóttinni og þegar öll umræðuefni voru
þrotin, aðeins ilmur þess sem hafði gerzt, hlustuðu þau þögul á þramm hús-
varðarins úti á ganginum.
7 Morgunn
Hægt, hægt silast birtan undan gluggatjaldinu, fikar sig eftir gólfinu, upp
veggina unz allt rennur saman í eitt.
Stúlkan er ekki vöknuð. Hún sefur með hendur undir kinn. Andardráttur
hennar er djúpur og rór.
Þegar hann kemur út er bærinn að rumska, fólk á leið í vinnuna með kaffi-
flöskur og bita, nokkrir trillukarlar með stampa á vagni. Austanstorminn
hefur hægt, en himinn skýjaður og ylgja við kletta.
Hann reikar góða stund um bryggjur og horfir á flotann spegla sig í höfn-
inni. Særinn er moraður, en þarna af bryggj ubrúninni sér hann dökka þúst
á botni sem sker sig úr grágrænum sandinum.
62