Tímarit Máls og menningar - 01.12.1967, Qupperneq 113

Ú rklippur
í Þýzkalandi er ekki í skjólri svipan
eins marga síðhærða og annarlega klædda
unglinga að sjá og í Englandi. En ókyrrð-
in er þar einnig. Fyrir fáum dögum bar
það við, að í sjónvarpi voru saman leiddir
ýmsir þekktir forustumenn, einkanlega úr
hópi flokks Sosialdemokrata þar í landi og
synir þeirra, sem voru mjög á öndverðum
meiði við feður sína. Þessi skoðanamunur
er raunar enn meira áberandi í Þýzkalandi
um þessar mundir af því, að Sosial demo-
kratar eru tiltölulega nýkomnir í ríkis-
stjórn í samvinnu við Kristilega lýðræðis-
flokkinn og komst sú samvinna á mjög á
móti vilja vinstri arms Sosial demokrata.
Enda telja vinstri mennirnir flokksforingja
sína hafa komið óhæfilega litlu áleiðis með
stjórnarveru sinni. Sérstaklega var til þess
vitnað, að saman hefðu verið leiddir
Brandt utanríkisráðherra og sonur hans.
Brandt hafði hiklaust lýst yfir því, að
hann væri ósammála hinum yngri mönnum,
þar á meðal sínum eigin syni, en þó væri
sjálfsagt að athuga einnig þeirra sjónar-
mið. Sumum virtist þessi sjónvarpsþáttur
hafa verið býsna hæpinn. Að vonum
hneyksluðust þeir þó miklu meira á því
sem ungur Berlínarstúdent, Teufel að
nafni, hafði lýst yfir, þegar hann sagði
að Berlínarbúa vanti íkveikjumenn á horð
við þá, sem að verki hefðu verið í Brussel
fyrir nokkrum mánuðum, þegar vöruhúsið
mikla hrann þar. Menn furðuðu sig því
meira á þessum óskaplegu öfgum, þar sem
hinn ungi maður var sagður bráðgáfaður
og í sjálfu sér ekki ómannvænlegur, er
hann hefur gerzt leiðtogi í þýzkum félags-
skap Maoista og virðist hafa óþrjótandi
peninga til útbreiðslu öfgakenninga sinna.
Athyglisvert er, að ýmsir vinstri menn
sem hafa ætlað að ærast yfir því, að öfga-
flokkar til hægri hafa unnið á örfá prósent
í sumuin héruðum Þýzkalands, reyna að
gera sem minnst úr öfgum Teufels-liða svo
ofboðslegir sem þeir eru, einungis af því,
að þeir eru hafðir í frammi af öfgaskepn-
um til vinstri en ekki hinum til hægri.
Þvílík tvöfeldni gerir að verkum að vax-
andi fjöldi fær ógeð á öllum málflutningi
vinstri manna. Sem betur fer vaxa flestir
frá þvílíkum öfgum eftir því, sem árin
færast yfir þá. Enginn skyldi þó halda að
það eitt, að örfgar eru hafðir í frammi af
æskufólki, réttlæti þá. Þvert á móti sýnir
reynslan, að öfgar æskulýðs hafa oft hinar
hörmulegustu afleiðingar í för með sér.
Að vísu lifum við nú óvenjulega óróatíma
í þessum efnum. En svipað má segja mn
ástandið á milli stríðsárunum, árunum
1920 til 1939. Vöxtur kommúnisma og nas-
isma á þeim árum var fyrst og fremst
vegna fylgis æskulýðsins við þessar öfga-
stefnur.
Menn átta sig oft ekki á því eins og
skyldi, að nasisminn var fyrst og fremst
æskulýðshreyfing. Ut af fyrir sig er það
fyrirgefanlegt að æskumenn láti um skeið
blekkjast af öfgum. í Þýzkalandi gafst
hinum ungu fylgjendum nasismans hins
vegar ekki færi á því að átta sig nógu
tímanlega ...
S. D. tók saman.
415