Tímarit Máls og menningar - 01.11.1971, Síða 54

Tímarit Máls og menningar
um nema 300 prósent náði hinn æruverði Piket yfir 500 prósentum vegna
þess að hann kom ekki með skuldakvittanirnar einar heldur líka með nýjan
guð, hvers tilbeiðsla gleypti heilar silfurámur.
Sannfæringarkraftur hans var mikill. Fyrir mörgum árum réðust á hann
ræningjar í landi Ortúsa. Hinn æruverðugi Piket snéri þeim til kristni, reitti
þá inn að skyrtunni og hengdi loks með eigin hendi messingkrossmark um
háls þeim öllum. Uppfrá því hafa ræningjar í Ortúsa yfirfallið vegfarendur
í nafni hins nýja guðs.
Eftir að trúboðinn Piket fyrir nokkru yfirgaf Paga-Golú dalinn og kom á
lendur þeirra Sjalsjúsea fór heldur að halla undan fæti fyrir honum. Gjarna
hefði hann því viljað halda suður aftur en flóð í ánni bönnuðu honum þann
signaða veg. Því var hann nú uppifastur á landi þar sem fyrir voru ærnir
prestlegir keppinautar. Kínverskir prestar og Lamar frá Sok-Pó-Mí rændu
þetta svæði um þær mundir af stakri natni svo þar um slóðir gat naumast
að finna það tjald, sem þeir ekki höfðu borið einhverja Sapeka út úr.
Hóbílsjanúdalur einn lá svo afskekkt í fjalllendinu að sendiboðar guðsins
Fó og guðsins Samt-Sjími-Tsjebatú höfðu aldrei sýnt sig þar. En þar bjó
einmitt Sakadsja, sem var guðlaus um þær mundir.
Sem nú hinn æruverðugi Piket kom í þetta dalverpi þá bauð Sakadsja, sem
var gestrisinn, honum í tjald sitt og veitti honum þar te og glóðarbakaðar
kökur úr haframéli. „Guð veri með þér,“ sagði trúboðinn þegar hann var
orðinn mettur, „heill og friður veri þér til samlætis.“
„Ég er guðlaus,“ sagði þá Sakadsja, „guðinn minn, Uison-Tambú, skol-
aðist í burtu um regntímann. En ég ætla að selja eitthvert af hrossunum og
kaupa mér nýjan guð niðrí Blávík.“
„Sonur minn,“ sagði þá Piket, „Uison-Tambú var elcki hinn sanni guð og
fyrir því hefur flóðið tekið hann að hinn æðsti guð, sá eilífi og almáttki
hefur fyrirskipað þetta. Guðlaus geturðu náttúrlega ekki verið. Þú gerðir nú
rétt í því að selja ekki bara einn hest heldur þrjá og fá þér nýjan guð, sem er
þrefalt verðugri en Uison-Tambú, því hinn Eilífi krefst slíkra fórna.“
Síðla nætur þegar náttfuglinn Júen kvakaði á tjörninni var hinn æruverð-
ugi Piket enn að ræða við Sakadsja um vonsku heimsins.
Árla morguninn eftir þegar þeir voru risnir af úlfaldahársdýnunum og
Sakadsja hneigði höfuð sitt fyrir hinni öldnu, það er sólinni, þá settist Piket
enn að honum: „Kæri sonur, þú sagðir í nótt að þú ættir eftir níu hesta.
Hvert gagn er þér nú í þeim níu hestum fyrst þú átt ekki auðmýktina
og enga huggun finnur í einum sönnum guði, sem aðvaraði þig með
132