Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.11.1971, Blaðsíða 92

Tímarit Máls og menningar - 01.11.1971, Blaðsíða 92
Tímarit Máls og menningar formlegt valdaafsal í þeirra þágu. Sögulegt mikilvægi heimspekinnar er að vísu ótví- rætt („Frá sjónarhóli sagnfræðings er heim- spekin móðir allra vísinda“, segir Þorsteinn á bls. 39), en aðeins sem millibilsskeið í sögu þekkingarinnar: stöðugt nýjar vís- indagreinar öðlast sjálfstæði gagnvart heim- spekinni, og um leið verður ófullkomleiki hennar æ ijósari. í samanburði við vísindin virðast hugtök hennar og rökleiðsluaðferð- ir ónákvæmar og snerting hennar við veru- leikann ónóg. Þegar heimspekin hefur þannig gengið skeið sitt á enda, getur hún ekki orðið annað né meira en „hjálpar- grein skynsamlegra vísinda" (bls. 42), þ. e. hún fæst við skilgreiningu þeirra hugtaka, sem vísindin beita, og aðstoðar e. t. v. við þekkingarleitina á þeim sviðum, þar sem ekki er komin föst hefð á vísindalegar rannsóknaraðferðir. Tæpast verður véfengt, að þegar litið er á ytra borð heimspekisögunnar, er þessi niðurstaða sú sem einna beinast liggur við. En það er tvennt ólíkt að viðurkenna að ofangreint ástand heimspekinnar sé stað- reynd (eða nálgist það a. m. k.), og að úrskurða, að það sé þekkingarfræðilega réttmætt og henni standi engir aðrir mögu- leikar opnir. Þessa afstöðu hefur sem kunn- ugt er áhrifamikil grein nútímaheimspeki tekið, og eins og fram kemur síðar í bók Þorsteins, er hann henni eindregið fylgj- andi. Við nánari athugun á þessari kenni- setningu — að viðfangsefni heimspekinnar sé hugtakaskilgreining, en öll raunveruleg þekkingarleit sé í verkahring vísindanna eða verði það a. m. k., þegar hún nær ákveðnu þroskastigi — kemur í ljós, að hún svífur samkvæmt sínum eigin mæli- kvarða í lausu lofti. Hún er augljóslega ekki grundvölluð á neinni einstakri vís- indagrein, því að í henni felst altæk stað- hæfing um innbyrðis afstöðu þekkingar og veruleika almennt; og sem slík staðhœfing er hún um leið utan vébanda einberrar hugtakaskilgreiningar. Hér er því í raun og veru um að ræða órökstudda trúarsetn- ingu, sem gerir ákveðið sögulegt ástand mannlegrar þekkingar — eða öllu heldur einhliða mynd af því — að hinu eina rétta og mögulega. Þannig er varpað fyrir borð aðalsmerki heimspekinnar, gagnrýnni hugs- un. Heimspekileg hugsun er fordæmd í nafni vísindatrúar (scientisma). Þar sem Þorsteinn vill gera vísindatrúna að óvéfengjanlegri lokaniðurstöðu heim- spekisögunnar, verður hann að sýna aðra strauma innan hennar í sem óhagstæðustu ljósi, og þó einkum þann, sem öll gagnrýni á vísindatrúnni sækir meira eða minna til: klassíska þýzka heimspeki. Viðureign hans við hana tekur yfir allmikið rúm í bókinni, en er að öðru leyti ekki tilkomumikil. Hann nær hvergi sambandi við þau vanda- mál sem þessi heimspeki varð fyrst til að taka á dagskrá, heldur stendur hann álengd- ar og „reynir að gera gys að henni“, svo að stuðzt sé við orðaval hans sjálfs (bls. 59). í þessu á hann sér marga fyrirrennara hérlendis sem annars staðar; það hefur löngum orðið fangaráð þeirra, sem óvin- veittir eru allri heimspekilegri hugsun, að beina geiri sínum fyrst og fremst að hinni þýzku grein hennar, sem einna óaðgengi- legust er og því auðveldast að gera hana tortryggilega. Af þrem höfuðfulltrúum þýzkrar heim- speki — Kant, Hegel og Marx — fær hinn fyrstnefndi skásta útreið: hann er sagður „sannkallaður andlegur afreksmaður", en þó hafi honum verið „ákaflega ósýnt um að koma orðum að hugmyndum sínum“ (bls. 47—8). í lýsingu Þorsteins verður lítið úr þeim straumhvörfum, sem Kant olli í heimspekinni: „í öllum höfuðdrátt- um aðhylltist hann raunspeki Humes“ (bls. 48). Hér er mjög málum blandað. Kant var enginn lærisveinn Humes í venjulegri merk- 170
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.