Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.11.1971, Blaðsíða 94

Tímarit Máls og menningar - 01.11.1971, Blaðsíða 94
Tímarit Máls og menningar legs veruleika, sem einnig birtíst í hinum hlutverulega heimi. Samhengið milli vit- undar og veruleika, svo og milii hinna mis- munandi hliða sjálfsverunnar, var honum því engin ráðgáta lengur, þar sem þetta allt var af sameiginlegri frumrót sprottíð. Samkvæmt þessum breyttu forsendum hlaut hann svo að líta öðrum augum á ýmis at- riði í heimspeki Kants, þ. á m. mótsagnir hinnar hreinu skynsemi, en Kant hafði sjálfur gert. Þorsteinn segir „höfuðkenningu Hegels" hafa verið þá, „að þráttarlögmálið um af- stöðu, andstöðu og niðurstöðu væri lögmál mannlegrar hugsunar" (bls. 49). Aðra að mikilvægi telur hann þá kenningu, „að skynsemin og veruleikinn væru eitt“ (bls. 50). Hér eru höfðu endaskiptí á hlutunum. „Þráttarlögmálið" (þrátt er reyndar mjög óskemmtilegt nýyrði og engin ástæða til að taka það í stað orðsins díalektík, sem orðið er fast í íslenzku máli) er ekki fyrst og fremst lögmál mannlegrar hugsunar, heldur „heimsandans", og þýðing þess fyrir hugsunina er aðeins skiljanleg í ljósi þeirra hugmynda, sem Hegel gerði sér um hann. Samsemd skynsemi og veruleika er frum- atriðið í heimspeki Hegels, en hann leggur í hana mjög sérstakan skilning, sem ekki er hægt að slíta úr tengslum við mótsagna- lögmálið. Samsemdin er ekki einföld og gefin staðreynd, heldur þróunarferli: heims- andinn finnur sér í fyrstu ófullkomin birt- ingarform, en „neitar" þeim síðan og skap- ar á grundvelli þeirra önnur fullkomnari. Á þessu byggist þróunin allt frá ólífrænni náttúru tíl hins altæka (absolut) anda, en til þess síðarnefnda teljast list, trú og heimspeki — heimspekin er kóróna sköp- unarverksins. Mótsagnalögmálið byggist á misræminu milli andans og birtíngarforma hans, og er úr sögunni, þegar það mis- ræmi hverfur. Því fer þannig mjög fjarri, að Hegel aðhyllist það sem Þorsteinn telur eina helztu trúarsetningu frumspekinnar: að til sé einhver einföld skilgreining á „eðli veruleikans" — „andinn“ í skilningi Hegels verður ekki afgreiddur með neinni einfaldri skilgreiningu, heldur er öll heim- speki hans skilgreining á honum, eða nán- ar tíl tekið útlistun á því, hvernig andinn skilgreinir sig sjálfur á hinum mismunandi þróunarstígum. Vissulega var heimspeki Hegels í megin- atriðum frumspekileg hughyggja, og er því létt verk og löðurmannlegt að tíunda þau atriði hennar, sem nútímamönnum hljóta að virðast fáránleg. En um leið gerði día- lektíkin honum kleift að teygja svo úr þess- um ramma, að innan hans rúmaðist meira sögulegt og þjóðfélagslegt innihald en dæmi voru tíl áður. Rannsókn hans á hinu uppvaxandi borgaralega þjóðfélagi og stöðu þess í veraldarsögunni tók fram öllu því sem fyrirrennarar hans eða samtíðarmenn höfðu lagt af mörkum. Marx skilgreindi síðar (í Parísarhandritunum) kenningu Hegels um sköpunar- og sjálfsköpunarferli andans sem frumspekilega tjáningu vinnu- ferlisins, „firrta“ eftírmynd þess, hvemig maðurinn skapar sinn eigin heim og sjálfan sig um leið. Þótt Þorsteinn sýni Hegel ekki mikla sanngirni, kastar fyrst tólfunum, þegar hann fer að kljást við Marx. Á honum lætur hann dynja hverja svívirðinguna af annarri, en flestar svo lítt grundvallaðar að erfitt er að festa hendur á þeim tíl and- svara. Þannig segir hann t. d. að boðskap- ur Marx komi mjög fram „í gervi spá- sagna um fyrirheitna landið" (bls. 55). Nú ætti það að vera kunnara en frá þyrfti að segja um Marx, hve tregur hann var til slíkra spásagna. Gagnstætt hinum útópísku sósíalistum, sem lögðu megináherzlu á að útmála í smáatriðum fyrirmyndarskipulag framtiðarinnar, reyndi Marx frekar að skilgreina þau spor í átt til betra og frjáls- 172
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.