Tímarit Máls og menningar - 01.02.1986, Qupperneq 63

Ekki adeins á jólunum
gægðist inní herbergið í gegnum rifu á milli gluggatjaldanna. Leikar-
arnir, sem léku ættingjana, líktust þeim svo mjög að ég gat ekki að
bragði þekkt þann sem hafði eftirlit — en svo kalla þeir það — þetta
kvöld. Ég gat ekki séð glerdvergana en heyrði til þeirra. Skerandi
tónar þeirra hafa tíðni sem smýgur í gegnum alla veggi. Hvíslið í
englinum heyrðist ekki. Frænka mín virtist virkilega hamingjusöm.
Hún ræddi við klerkinn, og um síðir þekkti ég máginn Karl sem
einu ósviknu persónuna, ef taka má svo til orða. Ég þekkti hann á því
hvernig hann mundaði varirnar í stút þegar hann blés á eldspýtuna.
Það virðast þó vera til einhver einstaklingseinkenni sem ekki er unnt
að villast á. Þá datt mér í hug að leikurunum eru auðvitað boðnir
vindlar, sígarettur og vín og að auki spergill á hverju kvöldi. Ef þeir
eru ófyrirleitnir — og hvaða listamenn eru það ekki? — þýðir það
verulega aukin útgjöld fyrir frænda minn. Börnin léku sér að brúðum
og trébílum í einu horninu. Þau voru föl og þreytuleg. Raunar ætti
maður kannski að hugsa um þau. Mér datt í hug að etv. gætu
vaxbrúður komið í þeirra stað. Vaxbrúður, svipaðar þeim, sem eru
hafðar í sýningargluggum lyfjabúða til að auglýsa mjólkurduft og
húðkrem. Mér finnst þær mjög eðlilegar.
Raunar ætla ég einhvern tíma að beina athygli ættingjanna að
hugsanlegum afleiðingum þessarar óvenjulegu daglegu spennu á
barnsgeðið. Enda þótt nokkur agi saki þau ekki, fannst mér að gerðar
væru of miklar kröfur til þeirra.
Ég yfirgaf athugunarstað minn þegar byrjað var að syngja inni: „I
Betlehem er barn oss fætt“. Ég þoldi alls ekki þennan sálm. Það var
hlýtt í lofti og mér fannst ég eitt andartak vera á draugasamkomu.
Skyndileg, áköf löngun í súrar gúrkur olli því að mér bauð í grun,
hversu mjög Lucie hlaut að hafa þjáðst.
XII
Mér tókst að fá því framgengt að vaxbrúður væru látnar koma í stað
barnanna. Það var dýrt að útvega þær, Franz föðurbróðir færðist
lengi undan, en það var ekki lengur verjandi að fóðra börnin daglega
á marsípan og láta þau syngja sálma, sem gætu þegar til lengdar léti
valdið þeim andlegu tjóni. Það reyndist gagnlegt að útvega brúðurnar
því Karl og Lucie fluttu úr landi og Jóhannes tók einnig börn sín af
heimili föður síns. Ég kvaddi Karl, Lucie og börnin milli stórra
53