Tímarit Máls og menningar - 01.03.1999, Blaðsíða 32

CARLOS FUENTES
Ég ætla að bera upp eina spurningu. I skáldsögunni La cuarentena stað-
hæfir Goytisolo ekki neitt; textinn er allur ein spurning, eða öllu heldur
margar spurningar. Þegar Gertrude Stein lá á banasæng lagði hún eftirfar-
andi spurningu fyrir Alice B. Toklas: „Hvert er svarið?“ Toklas sagði ekki orð.
Stein skildi hana. Og áður en hún sneri baki við Alice og heiminum til að gefa
upp öndina, sagði hún: „Hver er þá spurningin?" Spurningin sem Goytisolo
ber upp fellst á að taka áhættuna, en ekki þá áhættu sem svarið við henni
kann að fela í sér, heldur þá áhættu sem felst í samstöðunni með hyldýpið allt
í kring: Er til önnur rödd; tilheyrir hún kannski ekki mér? Er til annað hör-
und, önnur trúarbrögð, önnur saga, annar draumur; tilheyrir það ekki mér
líka? Goytisolo sýnir fram á að allir eru heimarnir ekki síður nýir en gamlir,
og hættulega opnir. Prósi hans er í senn sjúkdómur og lyfið gegn honum: far-
sótt tengsla, framandgervinga og náinna samskipta. Við þekkjum heiminn;
nú verðum við að ímynda okkur hann.
Haukur Ástvaldsson þýddi.
Aftanmálsgrein
Þýð.: Hér er á ferðinni tilvísun í ljóðlist Juans de la Cruz, því í frumtextanum er orðið
„heittelskaður“ - el Bienamado - ritað með upphafsstaf á sama hátt og San Juan gerir, sem
gefur til kynna að sá heittelskaði sé Jesús Kristur sjálfur. En hjá San Juan ríkir stöðug tvíræðni
hvað þetta varðar: Gert er ráð fyrir að ljóð hans séu trúarljóð, en erótíkin er sífellt undirliggj-
andi því aldrei er sagt berum orðum hver hinn heittelskaði er. Þessi erótíska tvíræðni ljóða
hans er talin vera vísbending um íslamskan bakgrunn skáldsins.
22
www.mm.is
TMM 1999:1