Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.2011, Blaðsíða 97

96 ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
en Úlfur bjó sjálfur á Miðjanesi: „Með Úlfi kom út sá maðr, er Hallr hét,
ætt stórr ok mikilhæfr; hann bjó á Hofstöðum við Þorskafjörð ok reisti
þar hof mikit, því at Úlfr var engi blótmaðr.“5 Í Íslensku fornbréfasafni
er jarðarinnar fyrst getið 1477 vegna sölu hennar og eru Hofstaðir þá í
Reykhólakirkjusókn.6 Árið 1501 er minnst á hana þegar Hofstaðir ásamt
Kinnarstöðum, Skógum, Kollabúðum, Múla og hálfu Miðjanesi færast úr
Reykhólasókn yfir í Staðarsókn og gjalda þaðan í frá tíund og guðtolla til
Staðar á Reykjanesi.7 Á þessum tíma virðist staða Hofstaða vera hin sama
og hinna býlanna sem talin eru upp, þ.e.a.s. jörðin virðist ekki halda eftir
neinum réttindum sem kirkja eða bænhús hefði hugsanlega veitt henni.
Gæti þetta því verið vísbending um að kirkja á Hofstöðum sé niður fallin
um 1500, en ritheimildir geta þess ekki að á staðnum hafi verið kirkja af
neinu tagi. Í fornbréfasafni er Hofstaða loks getið í kaupmálabréfi 1529.8
Ekki er minnst á kirkju eða bænhús að Hofstöðum í Jarðabók Árna
Magnússonar og Páls Vídalíns sem var skráð árið 1710. Þá bjó leiguliði
á Hofstöðum en jörðin var í eigu bóndans að Kirkjubóli á Bæjarnesi í
Múlahreppi. Fram kemur að nægan skóg sé að finna í landi Hofstaða til að
gera til kola og brúka til eldiviðar en torfrista og stunga sé svo til engin.
Engjar séu engar nema í rjóðrum um skóginn, landþröng sé og vatnsból
bregðist stundum á veturna.9 Garpsdalskirkja í Geiradalshreppi átti gömul
ítök í skógarhöggi á Hofstöðum en það var löngu orðið gagnslaust 1852 að
sögn síra Bjarna Eggertssonar í sóknarlýsingu Garpsdalssóknar - „... þar sé
enginn skógur lengur hvorki smár né stór.“10 Í sóknalýsingum Staðar- og
Reykhólasókna frá 1839 er jörðinni lýst á svipaðan hátt fyrir utan það að
skógurinn er nær genginn til þurrðar þó að kolaskógur sé enn nokkur.11
Mynd 1. Hofstaðir í Þorskafirði. Jónstóftarhóll er ofan við Veislusalarsvæði. Horft í suðaustur.