Skáldskaparmál - 01.01.1990, Qupperneq 100

98
Baldur Hafstað
sparað að gera og mæla svo að yðvar vegur væri þá meiri en áður. Hefi eg og
látið allar mínar eigur og frændur og vini er eg átti í Noregi og fylgt yður en
allir lendir menn yðrir skildust við yður“ (Egils. s., bls. 458).
Um hina slungnu byggingu Egils sögu verður seint útrætt. Endurspeglanir
og samsvaranir eru þar af mörgu tagi og tengja fyrri og seinni hluta saman
sterkum böndum. Aðeins þrennt skal nefnt til viðbótar því sem þegar er rætt.
Frásögnin af því þegar Þórólfur Skallagrímsson tekur málstað Björns vinar síns
eftir að Skallagrímur kemst að því að hann hefur verið dulinn brúðarránsins
minnir um margt á það sem síðar gerist í Jórvík: Gestgjafinn er reiður aðkomu-
manni (útlaga konungs) en er minntur á að hann megi ekki níðast á gesti sínum
sem óvart rak á fjörur hans.
Annað atriði snertir skáldbræðurna Ölvi og Egil. Ölvir fór til hirðar Haralds
í ástarsorg. Hann hafði beðið stúlku en verið synjað og var ofsóttur af bræðrum
hennar vegna ástarkveðskapar um hana. Egill verður þunglyndur einn vetur í
Noregi og í ljós kemur að því veldur þrá hans til Ásgerðar. Vinurinn Arinbjörn
hefur þá milligöngu um að ráðahagurinn takist. Um slíkt var ekki að ræða þar
sem Haraldur konungur átti í hlut. Konungur tók Ölvi til sín „vegna íþrótta"
hans en stóð á sama um persónulegar langanir hans í ástamálum sem öðrum
málum. Minnast má þess að það er ekkert lögmál að konungar sinni ekki ást-
sjúkum mönnum, sbr. þáttinn í Morkinskinnu af ívari Ingimundarsyni.
Þriðja og síðasta atriðið sem nefnt skal í þessu sambandi snertir þá Þórólf
Kveldúlfsson og Steinar Önundarson sjóna. Annar birtist við upphaf sögu,
hinn undir lokin. Það á fyrir báðum að liggja - þó ólíkir séu og aðstæður
misjafnar - að etja kappi við sér meiri menn sem áður höfðu talist vinir þeirra.
Frásagnirnar af þeim sýna að eiginleg vinátta verður eingöngu til milli jafningja
og er í eðli sínu óháð ytri hagsmunum. Önnur vinátta stenst ekki til lengdar.
Þetta áttu þeir Þórólfur og Steinar erfitt með að skilja. Þetta vissi Snorri en
þurfti reyndar ævina til að sannfærast um það.
Heimildir
Bjarni Einarsson. 1975. Litterære forudsætninger for Egils saga. Stofnun Árna Magnússonar.
Reykjavík.
Egils saga. 1987. fslendinga sögur og þættir I. Ritstjórar: Bragi Halldórsson, Jón Torfason,
Sverrir Tómasson og Örnólfur Thorsson. Svart á hvítu. Bls. 368-518.
Haraldur Bessason. 1977. „Mythological Overlays." Sjötíu ritgerðir helgaðar Jakobi Benedikts-
syni 20. júlí 1977. Stofnun Árna Magnússonar. Reykjavík. Bls. 273-292.
Jón Helgason. 1969. „Höfuðlausnarhjal.“ Einarsbók. Afmæliskveðja til Einars Ólafs
Sveinssonar 12. desember 1969. Utgefendur nokkrir vinir. Reykjavík. Bls.156-176.
Jónas Kristjánsson. 1977. „Egilssaga og konungasögur." Sjötíu ritgerðir helgaðar Jakobi
Benediktssyni 20. júlí 1977. Stofnun Árna Magnússonar. Reykjavík. Bls. 449-472.