Glóðafeykir - 01.11.1974, Síða 18

18
GLÓÐAFEYKIR
Nýja kirkjan á Miklabœ. Myndin er tekin á vígsludaginn 3. júni 1973. í for-
grunni eru rústir götnlu kirkjunnar, sem brann.
að þeir nái samt sem áður að vekja þeim þær benjar, ag banvænar
reynist. En engin félagssamtök lifa til lengdar á þeirri næringu einni
saman, sem traust efuahagsstaða veitir. Megin kjölfesta hvers félags-
skapar er skilningur félagsmannsins á gildi samtakanna og traust
hans á forystumönnunum. Þegr hvorugt er lengur fyrir hendi, er
líftaugin slitin, öflugasti burðarásinn brostinn.
Þetta skildu gömlu samvinnumennirnir. Þess vegna lögðu þeir á
það megin kapp, að skýra fyrir landsmönnum eðli samvinnustefn-
unnar og tilgang, að rækta með mönnum samvinnuhugarfarið. Og
þótt sú viðleitni hafi mjög sett niður á síðari árum var þessi starf-
semi frumherjanna svo árangursrík, að enn býr að þeirri fyrstu gerð.
Á sviði þessarar stefnuboðunar eru íslenskir samvinnumenn þó
tvímælalaust á undanhaldi. Það lýsir sér í tómlæti og áhugaleysi
manna á starfsemi félaganna. Dræm sókn á fundi þeirra ber þessa
ljósan vott. Gömlu samvinnumennirnir halda að vísu enn þá áttum,
en séu þessi mál rædd við yngra fólk, er komið að tiltölulega tómum
kofum. En það er ekki fólksins sök, leiðsögn hinna eldri hefur brost-
ið. Þarna liggur megin hættan, og það verður örlagaríkt fyrir sam-
vinnufélögin, ef forkólfar þeirra horfa fram hjá henni.
Látið var í veðri vaka að á aðalfundi S.Í.S. í vor yrði einkum rætt